Ενα αρθρο για την αναγκαιοτητα των γιορτων των χριστουγεννων
Δειτε το στο www.asante.gr στο παρακατω λινκ
http://www.asante.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=429:ypoxr&catid=25:2009-08-13-07-33-29&Itemid=41
Ψυχολόγος στο Μαρούσι Πρόδρομος Ταράσης Ψυχοθεραπεία -Συμβουλευτική/ Μέλος ΕΛ.Ε.ΣΥ.Θ--E.F.T.A --- Τηλέφωνο Επικοινωνίας 210-2750082 prodromos_tarasis@hotmail.com
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009
http://www.asante.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=351:2009-12-03-23-38-42&catid=25:2009-08-13-07-33-29&Itemid=41
http://www.asante.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=351:2009-12-03-23-38-42&catid=25:2009-08-13-07-33-29&Itemid=41
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
Δεσμοί και Δεσμά στη ζωή μας Ομάδα Συμβουλευτικής με θέμα τις Ανθρώπινες Σχέσεις
Δεσμοί και Δεσμά στη ζωή μας
Ομάδα Συμβουλευτικής με θέμα τις Ανθρώπινες Σχέσεις
Προερχόμαστε από μια οικογένεια με την οποία μας συνδέουν δεσμοί αίματος. Συναναστρεφόμαστε καθημερινά ανθρώπους με τους οποίους διατηρούμε σχέσεις, άλλοτε αναπτύσσουμε φιλίες, έχθρες, έρωτες, επαγγελματικές ή και τυπικές σχέσεις .
Αναζητούμε ή έχουμε ήδη βρει τον/την σύντροφο της ζωής μας. Φέρνουμε στον κόσμο παιδιά και το «μαζί» παίρνει άλλο νόημα. Ακόμα όμως και τις στιγμές μοναξιάς που βιώνει ο καθένας, κάποιος Άλλος τον καλεί σε διάλογο, ο μεγάλος άγνωστος, ο εαυτός του.
Η σχέση πάντα είναι το ζητούμενο αλλά και το πεδίο όπου αναπτύσσονται συγκρούσεις και ο καθένας βιώνει απογοητεύσεις και αδιέξοδα.
Στόχος της ομάδας είναι να διερευνηθούν οι τρόποι με τους οποίους, οι δεσμοί στη ζωή μπορούν να είναι κυρίως πηγή χαράς, στήριξης και απελευθέρωσης.
Έναρξη ομάδας: Ιανουάριος 2010. Οι ομαδικές συνεδρίες γίνονται κάθε 15 ημέρες και διαρκούν δύο ώρες. Μεταξύ 1η και 21η Δεκεμβρίου θα πραγματοποιείται με κάθε ενδιαφερόμενο δωρεάν ατομική συνάντηση για περαιτέρω πληροφορίες.
Χώρος διεξαγωγής: Ομήρου & Ελ. Βενιζέλου 34, Ν. Σμύρνη
Επικοινωνία:
v Έφη Κουντουράκη, οικογενειακή σύμβουλος – ψυχοθεραπεύτρια
6937 485148 /e-mail: ekountouraki@yahoo.com , www.ekountouraki.blogspot.com
v Θένη Αξιοτοπούλου, οικογενειακή σύμβουλος- ψυχοθεραπεύτρια
210 60 85 417, 6946 971108, e-mail: theni_ax@yahoo.com, www.theniaxiotopoulou.blogspot.com
Ομάδα Συμβουλευτικής με θέμα τις Ανθρώπινες Σχέσεις
Προερχόμαστε από μια οικογένεια με την οποία μας συνδέουν δεσμοί αίματος. Συναναστρεφόμαστε καθημερινά ανθρώπους με τους οποίους διατηρούμε σχέσεις, άλλοτε αναπτύσσουμε φιλίες, έχθρες, έρωτες, επαγγελματικές ή και τυπικές σχέσεις .
Αναζητούμε ή έχουμε ήδη βρει τον/την σύντροφο της ζωής μας. Φέρνουμε στον κόσμο παιδιά και το «μαζί» παίρνει άλλο νόημα. Ακόμα όμως και τις στιγμές μοναξιάς που βιώνει ο καθένας, κάποιος Άλλος τον καλεί σε διάλογο, ο μεγάλος άγνωστος, ο εαυτός του.
Η σχέση πάντα είναι το ζητούμενο αλλά και το πεδίο όπου αναπτύσσονται συγκρούσεις και ο καθένας βιώνει απογοητεύσεις και αδιέξοδα.
Στόχος της ομάδας είναι να διερευνηθούν οι τρόποι με τους οποίους, οι δεσμοί στη ζωή μπορούν να είναι κυρίως πηγή χαράς, στήριξης και απελευθέρωσης.
Έναρξη ομάδας: Ιανουάριος 2010. Οι ομαδικές συνεδρίες γίνονται κάθε 15 ημέρες και διαρκούν δύο ώρες. Μεταξύ 1η και 21η Δεκεμβρίου θα πραγματοποιείται με κάθε ενδιαφερόμενο δωρεάν ατομική συνάντηση για περαιτέρω πληροφορίες.
Χώρος διεξαγωγής: Ομήρου & Ελ. Βενιζέλου 34, Ν. Σμύρνη
Επικοινωνία:
v Έφη Κουντουράκη, οικογενειακή σύμβουλος – ψυχοθεραπεύτρια
6937 485148 /e-mail: ekountouraki@yahoo.com , www.ekountouraki.blogspot.com
v Θένη Αξιοτοπούλου, οικογενειακή σύμβουλος- ψυχοθεραπεύτρια
210 60 85 417, 6946 971108, e-mail: theni_ax@yahoo.com, www.theniaxiotopoulou.blogspot.com
Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009
Εναντια στο Aids οχι στους ανθρωπους.
Εναντια στο Aids οχι στους ανθρωπους.
Το 1981, τα πρώτα κρούσματα του AIDS (Σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας) εντοπίστηκαν μεταξύ ομοφυλόφιλων ανδρών στις Ηνωμένες Πολιτείες, και πηρε την ονομασια GRID (Gay Related Immune Deficiency). Ωστόσο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν αργότερα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η ασθένεια υπήρχε στον κόσμο εδώ και μερικά χρόνια πριν, μετά την ανάλυση ενός δείγματος αίματος από έναν άνδρα Μπαντού, ο οποίος πέθανε από ασθένεια αγνώστων στο Βελγικό Κονγκό το 1959, ήταν το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα της λοίμωξης HIV. Αυτο σημαινει οτι ακομα και απο την αρχη ηταν κατι που φοβιζε τοσο που προσπαθουσαμε να κατηγορησουμε καποιους καθε φορα.
Οσοι έχουν μολυνθεί με τον ιό HIV είναι κανεις οροθετικος, αλλά μόνο όταν ο ιός βλάπτει σοβαρά το ανοσοποιητικό σύστημα, μπορεί κανείς να έχει AIDS. Αυτή η διάκριση έχει γινει πιο κατανοητη απο το παραδειγμα του αστέρα του ΝΒΑ Μάτζικ Τζόνσον, ο οποίος διαγνωστηκε οροθετικός και αποσύρθηκε από το μπάσκετ το 1991, αλλά δεν έχει ακόμη αναπτύξει AIDS. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σύγχυση σε ορισμένους ότι το AIDS του έχει θεραπευτεί. Ο κινδυνος ειναι ακομα εδω μεχρι και σημερα.
Παγκοσμια ημερα κατα του AIDS η πρωτη του Δεκεμβρη και χρονια μετα την πρωτη εμφανιση του ιου που τρομαξε την ανθρωποτητα, μαθαμε πολλα πραγματα αλλα ξεχασαμε αλλα τοσα. Μαθαμε να τον καταπολεμαμε και να προφυλασομαστε απο αυτον με την εξελιξη της ιατρικης επιστημης. Μαθαμε πως μεταδιδετε, μαθαμε να τον εντοπιζουμε αλλα αφησαμε πολλα πισω.
Αυτα που αφησαμε ειναι οτι πιο σκληρος απο τον ιδιο τον ιο ειναι ο ανθρωπος. Ο ανθρωπος που σπευδει να κατηγορησει καποια ομαδα αλλων συνανθρωπων του , πως εκεινη φταιει. Ο ανθρωπος που διωχνει μακρια τον φιλο του επειδη ειναι φορεας, που μολις μαθαινει οτι καποιος στην δουλεια του εχει τον ιο τοτε τον διωχνει ή γελαει κρυφα πισω απο την πλατη του. Ολα τα νικησαμε αλλα αφησαμε την διακριση ζωντανη και αυτος και αν ειναι εφιαλτης. Ενας εφιαλτης που δεν μπορει να νικησει η ιατρικη επιστημη και δεν μπορουμε να το αφησουμε στα χερια ενος καλου επιστημονα αλλα στις καρδιες πολλων ανθρωπων.
Ας θυμηθουμε πως μεχρι το 2003 πανω απο δωδεκα εκατομυρια εμειναν ορφανα στην Αφρικη σε μια ηπειρο που σχεδον τριαντα χρονια μετα απο την εμφανιση του AIDS τα πραγματα ειναι χειροτερα απο ποτε. Ας μην ξεχναμε ποσο φοβισμενοι και μονοι αισθανομαστε σε μια ασθενεια που δεν γνωριζουμε και ποσο αδυναμοι ειμασταν χωρις να εχουμε οπλα να πολεμησουμε. Οσο το ξεχναμε αυτο τοσο θα ξεχναμε και την ανθρωπια μας.
Με αφορμη την ημερα αυτη ας πουμε οχι στο AIDS αλλα ενα μεγαλο ναι σε οσους χρειαζονται την βοηθειας μας.
Το 1981, τα πρώτα κρούσματα του AIDS (Σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας) εντοπίστηκαν μεταξύ ομοφυλόφιλων ανδρών στις Ηνωμένες Πολιτείες, και πηρε την ονομασια GRID (Gay Related Immune Deficiency). Ωστόσο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν αργότερα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η ασθένεια υπήρχε στον κόσμο εδώ και μερικά χρόνια πριν, μετά την ανάλυση ενός δείγματος αίματος από έναν άνδρα Μπαντού, ο οποίος πέθανε από ασθένεια αγνώστων στο Βελγικό Κονγκό το 1959, ήταν το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα της λοίμωξης HIV. Αυτο σημαινει οτι ακομα και απο την αρχη ηταν κατι που φοβιζε τοσο που προσπαθουσαμε να κατηγορησουμε καποιους καθε φορα.
Οσοι έχουν μολυνθεί με τον ιό HIV είναι κανεις οροθετικος, αλλά μόνο όταν ο ιός βλάπτει σοβαρά το ανοσοποιητικό σύστημα, μπορεί κανείς να έχει AIDS. Αυτή η διάκριση έχει γινει πιο κατανοητη απο το παραδειγμα του αστέρα του ΝΒΑ Μάτζικ Τζόνσον, ο οποίος διαγνωστηκε οροθετικός και αποσύρθηκε από το μπάσκετ το 1991, αλλά δεν έχει ακόμη αναπτύξει AIDS. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σύγχυση σε ορισμένους ότι το AIDS του έχει θεραπευτεί. Ο κινδυνος ειναι ακομα εδω μεχρι και σημερα.
Παγκοσμια ημερα κατα του AIDS η πρωτη του Δεκεμβρη και χρονια μετα την πρωτη εμφανιση του ιου που τρομαξε την ανθρωποτητα, μαθαμε πολλα πραγματα αλλα ξεχασαμε αλλα τοσα. Μαθαμε να τον καταπολεμαμε και να προφυλασομαστε απο αυτον με την εξελιξη της ιατρικης επιστημης. Μαθαμε πως μεταδιδετε, μαθαμε να τον εντοπιζουμε αλλα αφησαμε πολλα πισω.
Αυτα που αφησαμε ειναι οτι πιο σκληρος απο τον ιδιο τον ιο ειναι ο ανθρωπος. Ο ανθρωπος που σπευδει να κατηγορησει καποια ομαδα αλλων συνανθρωπων του , πως εκεινη φταιει. Ο ανθρωπος που διωχνει μακρια τον φιλο του επειδη ειναι φορεας, που μολις μαθαινει οτι καποιος στην δουλεια του εχει τον ιο τοτε τον διωχνει ή γελαει κρυφα πισω απο την πλατη του. Ολα τα νικησαμε αλλα αφησαμε την διακριση ζωντανη και αυτος και αν ειναι εφιαλτης. Ενας εφιαλτης που δεν μπορει να νικησει η ιατρικη επιστημη και δεν μπορουμε να το αφησουμε στα χερια ενος καλου επιστημονα αλλα στις καρδιες πολλων ανθρωπων.
Ας θυμηθουμε πως μεχρι το 2003 πανω απο δωδεκα εκατομυρια εμειναν ορφανα στην Αφρικη σε μια ηπειρο που σχεδον τριαντα χρονια μετα απο την εμφανιση του AIDS τα πραγματα ειναι χειροτερα απο ποτε. Ας μην ξεχναμε ποσο φοβισμενοι και μονοι αισθανομαστε σε μια ασθενεια που δεν γνωριζουμε και ποσο αδυναμοι ειμασταν χωρις να εχουμε οπλα να πολεμησουμε. Οσο το ξεχναμε αυτο τοσο θα ξεχναμε και την ανθρωπια μας.
Με αφορμη την ημερα αυτη ας πουμε οχι στο AIDS αλλα ενα μεγαλο ναι σε οσους χρειαζονται την βοηθειας μας.
Φορέας γνώσης … το βίωμα του AIDS.
Μια λέξη και μια έννοια ταυτόσημη με την σιωπή, και την διάκριση...είναι σαν το AIDS να έχει τον ρατσισμό κάπου καλά κρυμμένο μέσα του ή απλά σαν να ενεργοποιεί τους δικούς μας μηχανισμούς που μας καθησυχάζουν ότι είμαστε καλά και τυχεροί.
Πόσο καλά και τυχερός μπορεί να είναι κανείς όταν κλείνεται στην απομόνωση για να βάλει τους οροθετικούς στην φυλακή. Όταν προσπαθεί να προστατεύει τον εαυτό του από τον φόβο του. Να μην αντέχει το διαφορετικό, το δύσκολο , το ξένο και να μένει θεατής. Μήπως τελικά κινδυνεύουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό και είμαστε φορείς του μικρόβιου της ακινησίας... και το δυναμικό που όλοι έχουμε να μένουμε ανοιχτοί, το δυναμικό του να μπορούμε να υπάρχουμε ανάμεσα στους άλλους… μάλλον μένει εκτός.
Μένω εκτός ...και τότε κινδυνεύω... όσο πιο ξένο αισθάνομαι τον φίλο μου, τον γείτονα ακόμα και τον ξένο που η διάφορα μας είναι η σύσταση του αίματος μας, τόσο στερώ τον εαυτό μου από τον πλούτο που έχει να μου δώσει η ψυχή του.
Είναι κατάκτηση ενός ανθρώπου να μπορεί να έρθει στην θέση κάποιου άλλου, χωρίς να χρειάζεται ούτε να κλείνει τα μάτια για να μην βλέπει ότι είναι δίπλα του, ούτε να χρειάζεται να νοσήσει ο ίδιος για να καταλάβει. Μια λεπτή ισορροπία που προστατεύει εμάς και τους γύρω μας. Προστασία σημαίνει να ξέρω , αλλά τι σημαίνει να ξέρω... μήπως το να διαβάσω μια λίστα μα πράγματα που πρέπει να κάνω για να μην κολλήσω? Προστασία σημαίνει να βιώσω και να ζήσω ότι η ζωή μου αξίζει να έχει ποιότητα, και αυτό να είναι σύνθημα ζωής. Να μην κάνει εξαιρέσεις και να είναι μια πρόταση που να μην έχει μονό πρώτο πρόσωπο, να έχει και δεύτερο και τρίτο. Όταν δεν βιώσω, με το να αποδεχτώ τον άνθρωπο που είναι φορέας, τότε μάλλον θα βρεθώ στην θέση του με τον εαυτό μου ή κάποιο κλώνο του κριτή. Ίσως τότε σκεφτώ ότι θα ήταν καλύτερα να είχα καταλάβει πως έχω την δύναμη να διακρίνω και όχι να κάνω διακρίσεις.
Αυτό βεβαία που γίνεται σε προσωπικό επίπεδο ισχύει και σε κοινωνικό. Ενώ εμείς λοιπόν σαν κοινωνίες κρύβουμε καλά με φάρμακα ακριβά τα συμπτώματα των ασθενών και των φορέων μας, αφήνουμε να πεθαίνουν ανεξέλεγκτα άλλοι φτωχότεροι λαοί. Λαοί που εμείς δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχουν. Γιατί άραγε όμως ενώ πασχίζουμε να νικήσουμε τον ιό και όταν τελικά νικάμε κάποιες μάχες τότε τις κρατάμε για εμάς και δεν τις μοιραζόμαστε με όσους τις έχουν ανάγκη. Ποια είναι αυτή η δύναμη που μας κρατά από το να μοιραστούμε το δώρο της υγείας με όλους.
Λέω όχι στο AIDS σημαίνει προστατεύω τον εαυτό μου από τον ιό όχι από τους ανθρώπους, λέω όχι σημαίνει ότι μπαίνω σε διάλογο με την ασθένεια και την αρνούμαι, δεν αρνούμαι ότι υπάρχει, δεν αρνούμαι τα συναισθήματα που μου προκαλεί αρνούμαι να γίνω μέσο για να εξαπλωθεί μέσα μου και έξω μου και να μου τα πάρει όλα.
Τέλος όσο και δύσκολο και αν ακούγεται θα είναι πραγματικά ευεργετικό να διαβάσουμε την πραγματικότητα χωρίς ταμπέλες, να ακούσουμε την εμπειρία των οροθετικών. Αυτοί είναι και τόσα πολλά αλλά εκτός από αυτό και θα έχουν να μας πουν τόσα άλλα μαζί με αυτό. Ας θυμόμαστε πως όταν εστιάζουμε σε ένα μονό, τότε ποτέ δεν ξέρουμε το όλο.
Πρόδρομος Ταράσης.
Πόσο καλά και τυχερός μπορεί να είναι κανείς όταν κλείνεται στην απομόνωση για να βάλει τους οροθετικούς στην φυλακή. Όταν προσπαθεί να προστατεύει τον εαυτό του από τον φόβο του. Να μην αντέχει το διαφορετικό, το δύσκολο , το ξένο και να μένει θεατής. Μήπως τελικά κινδυνεύουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό και είμαστε φορείς του μικρόβιου της ακινησίας... και το δυναμικό που όλοι έχουμε να μένουμε ανοιχτοί, το δυναμικό του να μπορούμε να υπάρχουμε ανάμεσα στους άλλους… μάλλον μένει εκτός.
Μένω εκτός ...και τότε κινδυνεύω... όσο πιο ξένο αισθάνομαι τον φίλο μου, τον γείτονα ακόμα και τον ξένο που η διάφορα μας είναι η σύσταση του αίματος μας, τόσο στερώ τον εαυτό μου από τον πλούτο που έχει να μου δώσει η ψυχή του.
Είναι κατάκτηση ενός ανθρώπου να μπορεί να έρθει στην θέση κάποιου άλλου, χωρίς να χρειάζεται ούτε να κλείνει τα μάτια για να μην βλέπει ότι είναι δίπλα του, ούτε να χρειάζεται να νοσήσει ο ίδιος για να καταλάβει. Μια λεπτή ισορροπία που προστατεύει εμάς και τους γύρω μας. Προστασία σημαίνει να ξέρω , αλλά τι σημαίνει να ξέρω... μήπως το να διαβάσω μια λίστα μα πράγματα που πρέπει να κάνω για να μην κολλήσω? Προστασία σημαίνει να βιώσω και να ζήσω ότι η ζωή μου αξίζει να έχει ποιότητα, και αυτό να είναι σύνθημα ζωής. Να μην κάνει εξαιρέσεις και να είναι μια πρόταση που να μην έχει μονό πρώτο πρόσωπο, να έχει και δεύτερο και τρίτο. Όταν δεν βιώσω, με το να αποδεχτώ τον άνθρωπο που είναι φορέας, τότε μάλλον θα βρεθώ στην θέση του με τον εαυτό μου ή κάποιο κλώνο του κριτή. Ίσως τότε σκεφτώ ότι θα ήταν καλύτερα να είχα καταλάβει πως έχω την δύναμη να διακρίνω και όχι να κάνω διακρίσεις.
Αυτό βεβαία που γίνεται σε προσωπικό επίπεδο ισχύει και σε κοινωνικό. Ενώ εμείς λοιπόν σαν κοινωνίες κρύβουμε καλά με φάρμακα ακριβά τα συμπτώματα των ασθενών και των φορέων μας, αφήνουμε να πεθαίνουν ανεξέλεγκτα άλλοι φτωχότεροι λαοί. Λαοί που εμείς δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχουν. Γιατί άραγε όμως ενώ πασχίζουμε να νικήσουμε τον ιό και όταν τελικά νικάμε κάποιες μάχες τότε τις κρατάμε για εμάς και δεν τις μοιραζόμαστε με όσους τις έχουν ανάγκη. Ποια είναι αυτή η δύναμη που μας κρατά από το να μοιραστούμε το δώρο της υγείας με όλους.
Λέω όχι στο AIDS σημαίνει προστατεύω τον εαυτό μου από τον ιό όχι από τους ανθρώπους, λέω όχι σημαίνει ότι μπαίνω σε διάλογο με την ασθένεια και την αρνούμαι, δεν αρνούμαι ότι υπάρχει, δεν αρνούμαι τα συναισθήματα που μου προκαλεί αρνούμαι να γίνω μέσο για να εξαπλωθεί μέσα μου και έξω μου και να μου τα πάρει όλα.
Τέλος όσο και δύσκολο και αν ακούγεται θα είναι πραγματικά ευεργετικό να διαβάσουμε την πραγματικότητα χωρίς ταμπέλες, να ακούσουμε την εμπειρία των οροθετικών. Αυτοί είναι και τόσα πολλά αλλά εκτός από αυτό και θα έχουν να μας πουν τόσα άλλα μαζί με αυτό. Ας θυμόμαστε πως όταν εστιάζουμε σε ένα μονό, τότε ποτέ δεν ξέρουμε το όλο.
Πρόδρομος Ταράσης.
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009
Οικογενειες και συγχωρεση επουλωνοντας τις πληγες στις διαγενεικες οικογενειες
Σχολιασμος σημαντικοτερων σημειων του βιβλιου
Σε μια πολύ θετική προσέγγιση που προτιμά να μιλά για τις δυνάμεις των οικογενειών και όχι για τις αδυναμίες τους, ο συγγραφέας, με προσωπικά αλλά και επιστημονικά παραδείγματα, κάνει μια προσπάθεια να εντοπίσει τις δυνάμεις και τις δυναμικές στις οικογένειες, που μας φέρνουν κοντά και μας επανασυνδέουν μετά από μια ρήξη ή μια αδικία.
Τολμά να μιλήσει και για το δικό του παρελθόν αλλά και να βάλει τον εαυτό του μέσα στην διαδικασία.
Δίνει ένα πλαίσιο και μάλλον έναν οδηγό για το πως οι θεραπευτές αλλά και τα μέλη που ζουν ή προέρχονται από οικογένειες που υπάρχει κάποια σοβαρή αδικία μπορούν να διαπραγματευτούν το δύσκολο μονοπάτι της συγχώρεσης.
Έτσι λοιπόν, περιγράφει την δυνατή ενέργεια της αγάπης και της εμπιστοσύνης που μοιράζονται οι άνθρωποι αλλά και τις καταστροφικές τάσεις που μοιράζονται μεταξύ τους και το πόσο εύκολα μπορούν αυτές να περάσουν και στις επόμενες γενιές.
Καταλαβαίνουμε το πώς από την μια μεριά ο καθένας από εμάς αλλά και το σύστημα στο οποίο ανήκει ξοδεύει μεγάλη ενέργεια για την επούλωση και την κατανόηση .
Συμπερασματικά, μια οποιαδήποτε προσπάθεια για να μιλήσουμε για την συγχώρεση είναι μια προσπάθεια που περιέχει αρκετό ρίσκο, αφού είναι μια ταυτόχρονη αλλαγή του παρόντος και του παρελθόντος. Θα μπορούσε κανείς να παρομοιάσει την οικογένεια και τους κινδύνους της σαν ένα κομήτη που πλησιάζει. Όταν έχει υπάρξει κάποιος κίνδυνος, η απόσταση μοιάζει να είναι ένας τρόπος προστασίας.
Γενικά, ανεξάρτητα αν είμαστε κοντά ή μακριά από τις οικογένειές μας είμαστε σε κάποια τροχιά με εκείνες. Βέβαια, όταν βρισκόμαστε κοντά υπάρχει μια διπλή δυνατότητα, αυτή του να βιώσουμε πολύ κοντινά και θετικά συναισθήματα αλλά και ο φόβος να ζήσουμε κάποιας μορφής παραβίαση και κακοποίηση.
Μια σημαντική ερώτηση που μπορεί να κάνει κανείς για την οικογένειά του είναι πρώτον αν τον αγαπά και δεύτερον αν μπορεί να την εμπιστευτεί. Αυτά τα δυο είναι σημαντικά στοιχεία για να μπορέσει κάνεις να διαγράψει την δική του τροχιά.
Όσον αφορά στη ζημιά που μπορεί να προκληθεί από μια οικογένεια μπορεί να διαχωριστεί στους εξής τομείς:
1. Σωματική κακομεταχείριση
2. Ψυχική κακομεταχείριση
3. Παραμέληση
4. Μακροχρόνιες εξαρτήσεις
5. Σεξουαλική κακοποίηση.
Σε τέτοιες περιπτώσεις όλες οι παραπάνω δυναμικές ανατρέπονται, αφού το μέλος φαίνεται να έχει να επιλέξει μεταξύ του να μείνει και να πονά ή να φύγει και να μείνει με τον πόνο του.
Η θεραπευτική δουλειά της συγχώρεσης.
Σε αυτή την περίπτωση ο συγγραφέας κάνει μια άσκηση ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό του. Αναρωτιέται αν ήταν να κρατήσει ένα κομμάτι από την ζωή του και του εαυτού του για να το διηγηθεί στις επόμενες γενιές, ποιο θα ήταν αυτό. Έτσι η πρώτη ερώτηση έχει να κάνει με το αν σε αυτό θα συμπεριλάμβανε την οικογένειά του. Θα μπορούσε άραγε να τους εμπιστευτεί, θα τον αγαπούσαν αρκετά για να είναι μέρος της ζωής του και τέλος θα μπορούσε να μιλήσει μαζί τους για το παρελθόν χωρίς να το στρέψουν εναντίον του?
Έχοντας κάνει αυτές τις ερωτήσεις στο μυαλό του, αναγκαστικά αντέχει στα γεγονότα και τα συναισθήματα που έχουν να κάνουν με το παρελθόν και κρατά ανοιχτά δυο μέτωπα. Πρώτον, τον θυμό για τα λάθη που έγιναν εις βάρος του και δεύτερον την ντροπή που νιώθει για το ότι οι δικοί του άνθρωποι δεν τον θεώρησαν άξιο της αγάπης τους.
Μια λύση θα ήταν να ξεκοπεί από τα άτομα που του προκάλεσαν τα αρνητικά συναισθήματα αλλά για να μπορέσει να το κάνει αυτό, πρώτα έπρεπε να κατανοήσει και μετά να συγχωρέσει.
Σε όλες τις περιπτώσεις γίνεται ένας διαχωρισμός μεταξύ του να απαλλάξει κανείς από τις κατηγορίες την οικογένειά του αλλά και να απαλλαγεί και εκείνος από τον θυμό και του να ζήσει την πραγματική συγχώρεση.
Αυτός ο διαχωρισμός είναι και πρακτικός μια και δεν γίνεται κανείς να συγχωρέσει και να επαναφέρει την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια στην σχέση.
Στη δουλειά της συγχώρεσης μιλάμε για στάσεις και όχι στάδια καθώς το κάθε βήμα είναι και μια κίνηση που μπορεί να είναι και οριστική. Η δουλειά αυτή περιγράφεται και στον παρακάτω πινάκα.
Απαλλαγή
Συγχώρεση
Ενόραση
Κατανόηση
Να δώσει κανείς την ευκαιρία για αποζημίωση
Ανοιχτή κίνηση συγχώρεσης
Πρώτη Στάση
Ενόραση.
Η ενόραση είναι μια μέθοδος που επιτρέπει στους ανθρώπους να κάνουν τα αρχικά τους βήματα με προορισμό την εμπιστοσύνη. Πατάει πάντα σε προηγούμενες ενοράσεις και κτίζεται σταδιακά. Η γνώση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει και τη σύνδεση με την μνήμη των γεγονότων. Σε αυτή την περίπτωση ο θεραπευτής βασίζεται στις δυνάμεις του θεραπευόμενου για να πάει όλο και πιο πίσω.
Μια πρώτη κίνηση προς αυτό είναι η ελαχιστοποίηση του ρίσκου για να μας πληγώσουν ή να μας βλάψουν περισσότερο αλλά και το να μιλήσει για το τι έχει συμβεί.
Έτσι, μπορούμε να βοηθήσουμε το άτομο να κατανοήσει τους άξονες της συσχέτισής του με το οικογενειακό του περιβάλλον και να δημιουργήσει μια ισορροπία μεταξύ του δίνω και παίρνω. Όταν υπάρχει μια σοβαρή ανισότητα μεταξύ αυτών των δυο, τότε τα μέλη μιας οικογένειας έχουν την αίσθηση ότι έχουν αδικηθεί ή ότι αυτό που τους δίνεται το έχουν κλέψει από τα υπόλοιπα μέλη. Τότε είναι που αισθάνεται το άτομο απειλή ως προς το δικαίωμά του να υπάρχει σε αυτό το σύστημα και μπορεί να καταφύγει σε βία, συναισθήματα μίσους αλλά και σε μια τάση να ενδιαφέρεται περισσότερο για το δικό του καλό εις βάρος όμως της οικογενείας του.
Μια από τις σοβαρότερες παρενέργειες των παραπάνω συνθηκών είναι η εσωτερίκευση του τραύματος και η εξήγηση της αδικίας αυτής σαν αποτέλεσμα προσωπικής ανικανότητας που με την σειρά της οδηγεί σε αισθήματα ντροπής. Η υποκειμενική εσωτερίκευση του συναισθήματος ότι κανείς δεν αγαπιέται από την οικογένειά του είναι κάτι αρκετά βαρύ για να γινει μέρος την εικόνας εαυτού πραγματική που μπορεί να μεταφερθεί και στις επόμενες γενιές.
Όλοι μας πιάνουμε τον εαυτό μας να επαναλαμβάνουμε πολλά από τα λόγια ή τις πράξεις που έλεγαν ή έκαναν οι δικοί μας και μας προκαλούσαν πόνο.
Η πορεία προς την ενόραση έχει δυο κατευθύνσεις: η πρώτη έχει να κάνει με το να βρούμε τους λόγους της αδικίας και ποιος είναι υπεύθυνος για αυτήν και η δεύτερη να μπορέσει να θύμα να καταλάβει με ποιους τρόπους επαναλαμβάνεται η αρχική αδικία και να τους σταματήσει. Με τους παραπάνω τρόπους μπορεί το θύμα να ταιριάξει τα συναισθήματα με το άτομο που είναι υπεύθυνο και όχι με όλους τους ανθρώπους γύρω του. Βεβαίως μέρος του να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του είναι να γνωρίσει και ποιοι παράγοντες του οικογενειακού του περιβάλλοντος ήταν υπεύθυνοι για την ζημιά και πως αν μείνουν οι ίδιες ισορροπίες, τότε η κακομεταχείριση ίσως επαναληφθεί, αυτό επιτυγχάνεται με το να κατανοήσουμε τις δυνάμεις που διαμορφώνουν τις σχέσεις καθώς κομμάτι της προσωπικότητας είναι οι εξωτερικευμένες σχέσεις που έχουμε βιώσει.
Μερικές φορές είναι το μονό που μπορούμε να κάνουμε και αυτό το καθιστά πολύ σημαντικό.
Στάση δεύτερη.
Κατανόηση.
Ενώ μιλώντας για την ενόραση ψάχνουμε να βρούμε το πώς έγιναν τα γεγονότα, στην κατανόηση ψάχνουμε να βρούμε το γιατί. Σε αυτή την στάση ο θεραπευτής διερευνά τι προσδοκίες υπάρχουν.
Τις περισσότερες φόρες ακόμα και αν για το άτομο που εμπλέκεται δεν είναι κατανοητό, η συναισθηματική ζημιά έχει από πίσω της λόγους και συνθήκες που λαμβάνει χώρα. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, όταν κατανοούμε αυτούς τους παράγοντες, τότε επανασυνδεόμαστε με τις πηγές δύναμης και επούλωσης της οικογένειας.
Ενοχή και απαλλαγή
Τα θύματα συχνά εσωτερικεύουν την πράξη που τους έκανε να νιώσουν άσχημα και θεωρούν τους θύτες τους υπεύθυνους όχι μόνο για τις πράξεις τους αλλά και για το πώς τους έκαναν να νιώσουν. Έτσι είναι σαν να κρατάμε τους φταίχτες υπεύθυνους και για την ενοχή τους, αλλά και για την ντροπή που αισθανόμαστε για αυτό που μας συνέβη.
Τα συναισθήματα που νιώθουμε ποικίλλουν ανάλογα με το πόσο μας έχουν πληγώσει και μπορεί να κυμαίνονται από μεγάλο θυμό μέχρι και ασυγκράτητο μένος. Πολλές φορές τέτοια συναισθήματα μετατρέπουν τον άτομο που μας έβλαψε σε ένα τέρας και έτσι δεν το αισθανόμαστε πια σαν απλό άνθρωπο που έχει λόγο για τις πράξεις του. Με αυτόν τον τρόπο χάνουμε την ευκαιρία να μάθουμε το γιατί και μοναδικός στόχος μας είναι να σκοτώσουμε το τέρας.
Το να κατανοήσουμε το θύτη δεν έχει να κάνει με το να τον συγχωρέσουμε αλλά να μπορέσουμε με κάποιον τρόπο να έρθουμε στην θέση του και να ταυτιστούμε με μια παρόμοια συνθήκη που ζούσε ο ίδιος όταν μας έβλαψε. Με αλλά λόγια τον απαλλάσσουμε από την καταδίκη και όχι από την ενοχή του. Το να κατανοήσουμε όλα αυτά βοηθά στο να σταματησει ο πόνος που έχει προκληθεί από παλιές αδικίες.
Όσο κατανοώ, τόσο λιγότερο κατηγορώ και όσο λιγότερο κατηγορώ, τόσο λιγότερο αμύνεται ο θύτης.
Μέσα από την διαγενεϊκη εξέλιξη μπορεί κανείς να καταλάβει περισσότερα πράγματα για το πώς αισθάνεται ο θύτης, το πώς έχει το δικαίωμα να φέρεται άσχημα στους άλλους, ακόμα κι αν δεν του αρέσει που το κάνει στους δικούς του.
Παρατηρώντας όλα αυτά από την σκοπιά της ατομικής ψυχολογίας, θα λέγαμε πως ο καθένας από εμάς είναι πιστός στην οικογένεια μια και είναι το μέρος στο οποίο υπάρχουμε συναισθηματικά και μαθαίνουμε για τον εαυτό μας. Όταν λοιπόν υπάρχει κάποια αδικία, τότε η τάση είναι να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας ή να πιστέψουμε ότι μας άξιζε αυτό που συνέβη ή ακόμα ότι το προκαλέσαμε. Τότε το άτομο μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο προκειμένου να βεβαιώσει στον εαυτό του και τους άλλους ότι έφταιγε. Τα συναισθήματα θυμού κάνουν το άτομο να αισθάνεται ντροπή και αναξιότητα.
Έτσι ο θεραπευτής μπορεί μέσω της κατανόησης να έχει την δυνατότητα να σταματήσει τον θεραπευόμενο από το να κατηγορεί τον εαυτό του, να αλλάξει την εσωτερίκευση της ντροπής με την εξωτερίκευσή της αλλά και να βοηθήσει το μέλος να μετακινηθεί από την αίσθηση ότι είναι άχρηστο στο ότι είναι θύμα.
Από την σκοπιά της παρατήρησης των γεγονότων μπορούμε να βοηθήσουμε το θύμα να χαρτογραφήσει τους στρεσογόνους παράγοντες που μπορεί να συνέβαλαν στο να διαπραχθεί η βλάβη. Φυσικά, τα γεγονότα και οι συνθήκες δεν είναι υπεύθυνα για τις πράξεις παρά μόνο οι άνθρωποι.
Γενικά βήματα προς την κατανόηση.
Η κατανόηση δεν απαιτεί και την επαναφορά της σχέσης, ούτε καν την επαφή με τον θύτη και αυτό είναι ένα βήμα που μπορεί να κάνει κάποιος από μόνος του. Συνοψίζοντας αυτά τα τρία βήματα θα λέγαμε ότι:
Πρώτον, αφήνουμε πίσω τον έντονο θυμό μας με το να μπαίνουμε στη θέση του θύτη με το να έχουμε πληροφόρηση για τις αδικίες που έζησε ο θύτης στο παρελθόν.
Δεύτερον, μας δίνεται η ευκαιρία να καταλάβουμε το ποιος έχει την ευθύνη και να δούμε τους άλλους στην ανθρώπινή τους διάσταση.
Τρίτον, να απαλλάξουμε εκείνους και τον εαυτό μας από αισθήματα απαξίας και ενοχής.
Στο δρόμο προς την κατανόηση αυξάνεται και η συναίσθηση, γεγονός που μας φέρνει πιο κοντά στην δική μας πραγματικότητα αλλά και σε αυτή των άλλων.
Τρίτη στάση
Δίνοντας την ευκαιρία για αποζημίωση.
Ανοίγοντας την πόρτα σε αυτή την στάση θα λέγαμε πως ανοίγουμε την πόρτα σε ένα ρίσκο να μας ξαναβλάψουν. Μάλιστα αυτό είναι και η κυριότερη διαφορά μεταξύ του να απαλλάξουμε και του να δώσουμε την ευκαιρία για αποζημίωση. Σε αυτήν την κίνηση δεν έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε πίσω πριν ξανασυμβεί κάτι αρνητικό.
Το να συγχωρέσει κάνεις ανοίγει όμως και μια δυναμική για να λάβουμε κάποιου είδους αποζημίωση. Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε όλες τις περιπτώσεις, μια και η απόκτηση κάποιας απόστασης ασφαλείας και προστασίας είναι μερικές φόρες απαραίτητη.
Γιατί όμως να είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο? Διότι η οικογένεια είναι το μόνο αρμόδιο σύστημα που μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματα της παραβίασης, αλλά και της ευθύνης για αυτήν. Δεν μιλάμε πια για την ανακούφιση του πόνου, αλλά για την ίασή του. Δίνοντας την ευκαιρία για αποζημίωση, το άτομο που μας έχει κακομεταχειριστεί παίρνει και εκείνο το ρίσκο να μπει σε μια σχέση μαζί μας, όπου έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να είναι έμπιστο και να παρέχει αγάπη επιτρέποντας την εμπλοκή του σε μια σχέση που είναι κοντινή. Στη διαδικασία αυτή και οι δυο πλευρές είναι τρωτές.
Σε πολλές περιπτώσεις μπορεί το ίδιο το θέμα που πλήγωσε το μέλος της οικογένειας να μη συζητηθεί ανοιχτά, αλλά μέσω της σχέσης να δοθεί η ευκαιρία να ανακτηθεί η σχέση με μια κοινή δέσμευση.
Έτσι λοιπόν ο θεραπευόμενος καλείται:
Α) να κρίνει αν είναι πρόθυμος να απευθυνθεί για να διορθώσει αυτήν την αδικία. Τα κριτήρια έχουν να κάνουν με την ποιότητα ζωής.
Β) να κρίνει αν η συνέχιση και η ίαση της σχέσης είναι σημαντική για εμάς.
Γ) να κάνει μια αξιολόγηση της ετοιμότητας του ατόμου που θα απευθυνθεί.
Οι προϋποθέσεις για να συμβεί η συγχώρεση είναι:
· Να έχει κατακτηθεί η ενόραση
· Να έχει σταματήσει η συνέχιση της αδικίας.
· Να έχουν ελαφρυνθεί τα συναισθήματα της πράξης
· Να αποδεχτεί το θύμα ότι έχουν γίνει πράγματα και όχι να θέλει ο θύτης να αλλάξει το παρελθόν
· Να είναι πρόθυμος/η να μπει κανείς να αποκαταστήσει την σχέση και όχι μόνο να κατηγορήσει.
· Να κρατήσει μια ρεαλιστική στάση σε σχέση με το μέλλον της σχέσης
· Να σιγουρευτεί ότι χρειάζεται κάτι τέτοιο για να είναι καλά.
· Να έχει την αίσθηση ότι είναι μια σταση που θέλει χρόνο και δεν γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά.
Γενικά δίνουμε πίστωση στο θύτη ώστε να δούμε αν έχει πραγματικά την διάθεση να επανορθώσει. Είναι κάτι που πηγαίνει αντίθετα με το αρχικό συναίσθημα, αλλά όσο λαμβάνουμε πίσω, τόσο αυτό αλλάζει την αίσθηση του. Το να δώσει κανείς την ευκαιρία για να λάβει την αποζημίωση δεν σημαίνει πάντα ότι ξεχρεώνει τους άλλους για τις παρελθοντικές τους πράξεις. Παρόλα αυτά αλλάζοντας οι συναλλαγές μεταξύ των δυο μερών δημιουργούνται περαιτέρω θετικές συμπεριφορές που καλύπτουν ένα μέρος των αναγκών του θύματος.
Συχνά ο θεραπευτής έχει να αντιμετωπίσει την απελπισία του μέλους της οικογένειας που πιστεύει ότι δεν υπάρχει ελπίδα για τη σχέση, αλλά και να του εξηγήσει το πώς αλλάζοντας το εδώ και τώρα αλλάζει και μέρος του συναισθήματος για το παρελθόν.
Είναι μια δουλειά που έχει σαν στόχο να κλείσει το κενό της σχέσης και να δομηθεί μια νέα πραγματικότητα.
Ένα παράδειγμα που αναφέρει ο συγγραφέας έχει να κάνει με την σχέση που κάνει ένας παππούς με τα εγγόνια του σαν μια αποζημίωση για το ότι δεν πρόσφερε αγάπη στα παιδιά του.
Στάση τέταρτη
Η ανοιχτή πράξη της συγχώρεσης
Πιο απότομη και δραματική από τις προηγούμενες. Ακόμα και αν γίνεται με καλή θέληση και από τις δυο πλευρές, οι παλιές αποσκευές κάνουν περισσότερο περίπλοκη τη διαδικασία.
Δεν είναι μια ευκαιρία για να ακουστούν τα παραπόνα των δυο πλευρών. Κάποιες φορές δουλεύει σαν μια επικύρωση και ποτέ σαν την αρχή της συμφωνίας για μια νέα σχέση. Μια συμφωνία όπου ο θύτης και το θύμα βρίσκουν μια νέα συνταγή συσχέτισης, αλλά και μια κοινή αναγνώριση ότι έχει συμβεί μια σημαντική παραβίαση που είχε νόημα και επιρροή στην σχέση. Μια τέτοια αναγνώριση βεβαιώνει το θύμα ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη.
Στην απολογία, δίνεται η διαβεβαίωση ότι υπάρχει η επιθυμία να σβηστεί ο πόνος από το άτομο που τον προκάλεσε αλλά και μια υπόσχεση ότι έχει μετανιώσει για ό,τι έχει γίνει και δεν θα το επαναλάβει. Η απολογία ενεργοποιείται στη σχέση, μόνο αν εκείνος που την λαμβάνει τη δέχεται.
Παρόλα αυτά η ανοιχτή πράξη της συγχώρεσης δεν αλλάζει το καθεστώς της σχέσης ανάμεσα στα εμπλεκόμενα άτομα, αλλά δημιουργεί μια δυναμική για το ξεκίνημα μιας δίκαιης σχέσης. Για να συνεχίσει αυτή η σχέση πρέπει οι συνδιαλλαγές να υποστηρίζουν την απολογία.
Ο θεραπευτής έχει την ευθύνη να διατηρηθούν όλες αυτές οι διαδικασίες παραγωγικές και να μην θυματοποιηθεί κανένας.
Στο επίπεδο της ατομικής ψυχολογίας το θύμα φοβάται πως δεν έχει την σωστή αίσθηση για το λάθος που έγινε εις βάρος του, έτσι όταν το θέμα ανοίγεται λαμβάνει μια επικύρωση ότι όλα αυτά ισχύουν. Αυτό μειώνει την ενοχή.
Επίσης είναι να αισθανθεί ο θεραπευόμενος πως το ρίσκο που θα πάρει δεν θα κάνει την ζωή του χειρότερη.
Τελετουργικά συγχώρεσης
Πολλές φορές η δέσμευση για μια κίνηση προς την κατεύθυνση της συγχώρεσης μπορεί να επισφραγιστεί με κάποιες συμβολικές τελετουργίες. Συμβολίζεται έτσι η αίσθηση πως ο θύτης έχει καταλάβει τον πόνο που προκάλεσε και είναι πρόθυμος/η να μπει στην ίδια θέση ευαλωτότητας προκειμένου να επανορθώσει.
Παραδείγματα που αναφέρει ο συγγραφέας είναι το να πέσει κανείς στα γόνατα ή να ξυρίσει το κεφάλι του ή να θάψουν μαζί ένα νόμισμα που συμβολίζει την υπόσχεση ότι δεν θα ξανασυμβεί και πως όταν είναι έτοιμοι να μιλήσουν αναλυτικότερα για το τι έχει συμβεί στο παρελθόν το ξεθάβουν.
Πάντα πρέπει να υπάρχει η αίσθηση για το αν και οι δυο πλευρές είναι έτοιμες για μια τέτοια κίνηση, γιατί είναι επικίνδυνο να είναι μια ευκαιρία για να επιτεθούν ο ένας στον άλλον και να είναι η αφορμή να γίνει η σχέση ακόμα χειρότερη.
Είναι πολλοί βεβαία που θεωρούν το ρίσκο μεγαλύτερο από το υποσχόμενο όφελος και δεν προσχωρούν σε μια τέτοια κίνηση.
Δουλεύοντας με τις οικογένειες σε μια πορεία να συγχωρέσουν ο ένας τον άλλον.
Η οικογένεια είναι μια βάση για το πως αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Οι σχέσεις που έχουμε κάνει με τα μέλη της επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό και το πως κατασκευάζουμε την πραγματικότητά μας, αλλά και το πως σχετιζόμαστε στο μέλλον και με άλλους ανθρώπους.
Το παρελθόν των σχέσεών μας διαμορφώνει το εδώ και τώρα μας. Αυτό το εδώ και τώρα είναι αυτό που μπορεί να δει ο θεραπευτής και μέσα από αυτό το τώρα να δουλέψει το πως βιώνεται το παρελθόν, αλλά και να επιδράσει και στο μέλλον.
Ο στόχος της θεραπείας με τα θύματα είναι να μην ταλαντεύονται από το μακριά και να διατηρούν μια αποκομμένη σχέση που με την σειρά της δημιουργεί μια αποκομμένη αίσθηση του εαυτού στην περίπλοκη και την δημιουργία μιας ψευδοοικειοτητας που οδηγεί στην συγχώνευση. Αυτή η ισορροπία είναι στην πραγματικότητα η διαφοροποίηση όπου υπάρχει μια ισορροπία στις ανάγκες.
Δουλεύοντας προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των σχέσεων της οικογένειας, η οικογένεια αναλαμβάνει με την σειρά της τον ρολό της επούλωσης του θεραπευόμενου όπως το κάνει και εκείνος αρχικά.
Ο ρυθμός είναι αργός και ακόμα και αν κανείς κατακτήσει την γνώση για το πως έγιναν τα πράγματα είναι πιθανό να παρεμβαίνουν αναμνήσεις και κύματα συναισθημάτων που να αναγκάζουν την διαδικασία να πηγαίνει δυο βήματα εμπρός και ένα πίσω.
Ανάλογα με τις δυνάμεις της οικογένειας μπορούμε να μιλάμε για σωτηρία ή για αναστήλωση των οικογενειακών σχέσεων. Αυτό δεν έχει να κάνει πάντα με την σοβαρότητα της παραβίασης αλλά με το αν υπάρχει η ελπίδα για την πλήρη επαναφορά.
Ο εκτιμητής είναι πάντα ο πελάτης μια και είναι ματαιωτικό για εκείνον να σπρωχτεί να συγχωρέσει, αλλά και να κρατηθεί από το να ρισκάρει.
Οι τεχνικές που μπορεί ο θεραπευτής να χρησιμοποιήσει είναι η κατανόηση, η πολύπλευρη μεροληψία, το μοντελισμό αλλά και η καθοδηγούμενη φαντασίωση που βοηθά στην επαναφορά της εικόνας του τραύματος αλλά και των αναμνήσεων όταν η οικογένεια ήταν αγαπημένη.
Πολλοί θεραπευτές συντάσσουν ένα ρεαλιστικό θεραπευτικό συμβόλαιο μεταξύ του θύτη και του θύματος που περιέχει τις απαιτήσεις του θύματος. Κάποιες άλλες συμβολικές κινήσεις είναι για παράδειγμα ο θύτης και το θύμα να δημιουργήσουν μαζί μια διορθωτική εμπειρία στην οποία να επισκεφτούν μαζί ένα μέρος στο όποιο είχε προκληθεί πόνος στον δεύτερο και να κουβεντιάσουν για το πως ένιωθε. Σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν και κάποιες τελετουργίες συγχώρεσης, όπως είπαμε και προηγουμένως, τελετές που πρέπει να έχουν σχεδιαστεί πολύ προσεκτικά από έναν θεραπευτή που γνωρίζει καλά την ιστορία παραβίασης αλλά και της οικογένειας.
Επειδή υπάρχει μεγάλο ρίσκο στην αντιμετώπιση κατά πρόσωπο του θύτη, είναι εφικτό να δοκιμάσει κανείς σε παιχνίδι ρολών με τον θεραπευτή του πριν προβεί στην κίνηση.
Γενικά προχωρώντας στο μονοπάτι της συγχώρεσης θα λέγαμε πως τα πράγματα δεν θα είναι πάντα προγραμματισμένα να συμβούν όπως τα θέλουμε. Είναι πιθανό οι ίδιες οι συνθήκες να δημιουργήσουν παραλλαγές.
Γεγονότα που μπορεί να αλλάξουν την πορεία αυτή είναι ένας θάνατος του άτομου που θέλουμε να συγχωρήσουμε, η άρνησή του να απολογηθεί αλλά και όταν ο θύτης θέλει να συγχωρεθεί και το θύμα δεν το επιθυμεί. Αλλά εμπόδια μπορεί να είναι η διατάραξη των οικογενειακών ισορροπιών με την αποκάλυψη ενός μυστικού που αφορά παραπάνω από ένα άτομο σε μια οικογένεια.
Επίλογος
Ο συγγραφέας πιστεύει πως το να δουλεύει κάνεις στην κατεύθυνση της συγχώρεσης είναι μάλλον μια δύσκολη και βρώμικη δουλειά. Μια τέτοια δουλειά διασφαλίζει σε πολλά επίπεδα μια συνέχεια, άλλοτε μια ατομική συνέχεια, άλλοτε μια οικογενειακή και κοινωνική συνέχεια. Πιστεύει στις οικογένειες και στις απίστευτες δυνάμεις που έχουν, ακόμα και αν μερικές στιγμές δεν τις χρησιμοποιούν για το καλό των μελών τους. Κλείνει λέγοντας πως είμαστε όλοι εδώ γιατί έστω και για λίγο κάποιος μας έδωσε πίστη και φροντίδα.
Βιβλίο
Hargrave, Terry D. (1994). Families and Forgiveness: Healing the wounds in the intergenerational family. Routledge Taylor and Francis Group LLC
Σε μια πολύ θετική προσέγγιση που προτιμά να μιλά για τις δυνάμεις των οικογενειών και όχι για τις αδυναμίες τους, ο συγγραφέας, με προσωπικά αλλά και επιστημονικά παραδείγματα, κάνει μια προσπάθεια να εντοπίσει τις δυνάμεις και τις δυναμικές στις οικογένειες, που μας φέρνουν κοντά και μας επανασυνδέουν μετά από μια ρήξη ή μια αδικία.
Τολμά να μιλήσει και για το δικό του παρελθόν αλλά και να βάλει τον εαυτό του μέσα στην διαδικασία.
Δίνει ένα πλαίσιο και μάλλον έναν οδηγό για το πως οι θεραπευτές αλλά και τα μέλη που ζουν ή προέρχονται από οικογένειες που υπάρχει κάποια σοβαρή αδικία μπορούν να διαπραγματευτούν το δύσκολο μονοπάτι της συγχώρεσης.
Έτσι λοιπόν, περιγράφει την δυνατή ενέργεια της αγάπης και της εμπιστοσύνης που μοιράζονται οι άνθρωποι αλλά και τις καταστροφικές τάσεις που μοιράζονται μεταξύ τους και το πόσο εύκολα μπορούν αυτές να περάσουν και στις επόμενες γενιές.
Καταλαβαίνουμε το πώς από την μια μεριά ο καθένας από εμάς αλλά και το σύστημα στο οποίο ανήκει ξοδεύει μεγάλη ενέργεια για την επούλωση και την κατανόηση .
Συμπερασματικά, μια οποιαδήποτε προσπάθεια για να μιλήσουμε για την συγχώρεση είναι μια προσπάθεια που περιέχει αρκετό ρίσκο, αφού είναι μια ταυτόχρονη αλλαγή του παρόντος και του παρελθόντος. Θα μπορούσε κανείς να παρομοιάσει την οικογένεια και τους κινδύνους της σαν ένα κομήτη που πλησιάζει. Όταν έχει υπάρξει κάποιος κίνδυνος, η απόσταση μοιάζει να είναι ένας τρόπος προστασίας.
Γενικά, ανεξάρτητα αν είμαστε κοντά ή μακριά από τις οικογένειές μας είμαστε σε κάποια τροχιά με εκείνες. Βέβαια, όταν βρισκόμαστε κοντά υπάρχει μια διπλή δυνατότητα, αυτή του να βιώσουμε πολύ κοντινά και θετικά συναισθήματα αλλά και ο φόβος να ζήσουμε κάποιας μορφής παραβίαση και κακοποίηση.
Μια σημαντική ερώτηση που μπορεί να κάνει κανείς για την οικογένειά του είναι πρώτον αν τον αγαπά και δεύτερον αν μπορεί να την εμπιστευτεί. Αυτά τα δυο είναι σημαντικά στοιχεία για να μπορέσει κάνεις να διαγράψει την δική του τροχιά.
Όσον αφορά στη ζημιά που μπορεί να προκληθεί από μια οικογένεια μπορεί να διαχωριστεί στους εξής τομείς:
1. Σωματική κακομεταχείριση
2. Ψυχική κακομεταχείριση
3. Παραμέληση
4. Μακροχρόνιες εξαρτήσεις
5. Σεξουαλική κακοποίηση.
Σε τέτοιες περιπτώσεις όλες οι παραπάνω δυναμικές ανατρέπονται, αφού το μέλος φαίνεται να έχει να επιλέξει μεταξύ του να μείνει και να πονά ή να φύγει και να μείνει με τον πόνο του.
Η θεραπευτική δουλειά της συγχώρεσης.
Σε αυτή την περίπτωση ο συγγραφέας κάνει μια άσκηση ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό του. Αναρωτιέται αν ήταν να κρατήσει ένα κομμάτι από την ζωή του και του εαυτού του για να το διηγηθεί στις επόμενες γενιές, ποιο θα ήταν αυτό. Έτσι η πρώτη ερώτηση έχει να κάνει με το αν σε αυτό θα συμπεριλάμβανε την οικογένειά του. Θα μπορούσε άραγε να τους εμπιστευτεί, θα τον αγαπούσαν αρκετά για να είναι μέρος της ζωής του και τέλος θα μπορούσε να μιλήσει μαζί τους για το παρελθόν χωρίς να το στρέψουν εναντίον του?
Έχοντας κάνει αυτές τις ερωτήσεις στο μυαλό του, αναγκαστικά αντέχει στα γεγονότα και τα συναισθήματα που έχουν να κάνουν με το παρελθόν και κρατά ανοιχτά δυο μέτωπα. Πρώτον, τον θυμό για τα λάθη που έγιναν εις βάρος του και δεύτερον την ντροπή που νιώθει για το ότι οι δικοί του άνθρωποι δεν τον θεώρησαν άξιο της αγάπης τους.
Μια λύση θα ήταν να ξεκοπεί από τα άτομα που του προκάλεσαν τα αρνητικά συναισθήματα αλλά για να μπορέσει να το κάνει αυτό, πρώτα έπρεπε να κατανοήσει και μετά να συγχωρέσει.
Σε όλες τις περιπτώσεις γίνεται ένας διαχωρισμός μεταξύ του να απαλλάξει κανείς από τις κατηγορίες την οικογένειά του αλλά και να απαλλαγεί και εκείνος από τον θυμό και του να ζήσει την πραγματική συγχώρεση.
Αυτός ο διαχωρισμός είναι και πρακτικός μια και δεν γίνεται κανείς να συγχωρέσει και να επαναφέρει την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια στην σχέση.
Στη δουλειά της συγχώρεσης μιλάμε για στάσεις και όχι στάδια καθώς το κάθε βήμα είναι και μια κίνηση που μπορεί να είναι και οριστική. Η δουλειά αυτή περιγράφεται και στον παρακάτω πινάκα.
Απαλλαγή
Συγχώρεση
Ενόραση
Κατανόηση
Να δώσει κανείς την ευκαιρία για αποζημίωση
Ανοιχτή κίνηση συγχώρεσης
Πρώτη Στάση
Ενόραση.
Η ενόραση είναι μια μέθοδος που επιτρέπει στους ανθρώπους να κάνουν τα αρχικά τους βήματα με προορισμό την εμπιστοσύνη. Πατάει πάντα σε προηγούμενες ενοράσεις και κτίζεται σταδιακά. Η γνώση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει και τη σύνδεση με την μνήμη των γεγονότων. Σε αυτή την περίπτωση ο θεραπευτής βασίζεται στις δυνάμεις του θεραπευόμενου για να πάει όλο και πιο πίσω.
Μια πρώτη κίνηση προς αυτό είναι η ελαχιστοποίηση του ρίσκου για να μας πληγώσουν ή να μας βλάψουν περισσότερο αλλά και το να μιλήσει για το τι έχει συμβεί.
Έτσι, μπορούμε να βοηθήσουμε το άτομο να κατανοήσει τους άξονες της συσχέτισής του με το οικογενειακό του περιβάλλον και να δημιουργήσει μια ισορροπία μεταξύ του δίνω και παίρνω. Όταν υπάρχει μια σοβαρή ανισότητα μεταξύ αυτών των δυο, τότε τα μέλη μιας οικογένειας έχουν την αίσθηση ότι έχουν αδικηθεί ή ότι αυτό που τους δίνεται το έχουν κλέψει από τα υπόλοιπα μέλη. Τότε είναι που αισθάνεται το άτομο απειλή ως προς το δικαίωμά του να υπάρχει σε αυτό το σύστημα και μπορεί να καταφύγει σε βία, συναισθήματα μίσους αλλά και σε μια τάση να ενδιαφέρεται περισσότερο για το δικό του καλό εις βάρος όμως της οικογενείας του.
Μια από τις σοβαρότερες παρενέργειες των παραπάνω συνθηκών είναι η εσωτερίκευση του τραύματος και η εξήγηση της αδικίας αυτής σαν αποτέλεσμα προσωπικής ανικανότητας που με την σειρά της οδηγεί σε αισθήματα ντροπής. Η υποκειμενική εσωτερίκευση του συναισθήματος ότι κανείς δεν αγαπιέται από την οικογένειά του είναι κάτι αρκετά βαρύ για να γινει μέρος την εικόνας εαυτού πραγματική που μπορεί να μεταφερθεί και στις επόμενες γενιές.
Όλοι μας πιάνουμε τον εαυτό μας να επαναλαμβάνουμε πολλά από τα λόγια ή τις πράξεις που έλεγαν ή έκαναν οι δικοί μας και μας προκαλούσαν πόνο.
Η πορεία προς την ενόραση έχει δυο κατευθύνσεις: η πρώτη έχει να κάνει με το να βρούμε τους λόγους της αδικίας και ποιος είναι υπεύθυνος για αυτήν και η δεύτερη να μπορέσει να θύμα να καταλάβει με ποιους τρόπους επαναλαμβάνεται η αρχική αδικία και να τους σταματήσει. Με τους παραπάνω τρόπους μπορεί το θύμα να ταιριάξει τα συναισθήματα με το άτομο που είναι υπεύθυνο και όχι με όλους τους ανθρώπους γύρω του. Βεβαίως μέρος του να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του είναι να γνωρίσει και ποιοι παράγοντες του οικογενειακού του περιβάλλοντος ήταν υπεύθυνοι για την ζημιά και πως αν μείνουν οι ίδιες ισορροπίες, τότε η κακομεταχείριση ίσως επαναληφθεί, αυτό επιτυγχάνεται με το να κατανοήσουμε τις δυνάμεις που διαμορφώνουν τις σχέσεις καθώς κομμάτι της προσωπικότητας είναι οι εξωτερικευμένες σχέσεις που έχουμε βιώσει.
Μερικές φορές είναι το μονό που μπορούμε να κάνουμε και αυτό το καθιστά πολύ σημαντικό.
Στάση δεύτερη.
Κατανόηση.
Ενώ μιλώντας για την ενόραση ψάχνουμε να βρούμε το πώς έγιναν τα γεγονότα, στην κατανόηση ψάχνουμε να βρούμε το γιατί. Σε αυτή την στάση ο θεραπευτής διερευνά τι προσδοκίες υπάρχουν.
Τις περισσότερες φόρες ακόμα και αν για το άτομο που εμπλέκεται δεν είναι κατανοητό, η συναισθηματική ζημιά έχει από πίσω της λόγους και συνθήκες που λαμβάνει χώρα. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, όταν κατανοούμε αυτούς τους παράγοντες, τότε επανασυνδεόμαστε με τις πηγές δύναμης και επούλωσης της οικογένειας.
Ενοχή και απαλλαγή
Τα θύματα συχνά εσωτερικεύουν την πράξη που τους έκανε να νιώσουν άσχημα και θεωρούν τους θύτες τους υπεύθυνους όχι μόνο για τις πράξεις τους αλλά και για το πώς τους έκαναν να νιώσουν. Έτσι είναι σαν να κρατάμε τους φταίχτες υπεύθυνους και για την ενοχή τους, αλλά και για την ντροπή που αισθανόμαστε για αυτό που μας συνέβη.
Τα συναισθήματα που νιώθουμε ποικίλλουν ανάλογα με το πόσο μας έχουν πληγώσει και μπορεί να κυμαίνονται από μεγάλο θυμό μέχρι και ασυγκράτητο μένος. Πολλές φορές τέτοια συναισθήματα μετατρέπουν τον άτομο που μας έβλαψε σε ένα τέρας και έτσι δεν το αισθανόμαστε πια σαν απλό άνθρωπο που έχει λόγο για τις πράξεις του. Με αυτόν τον τρόπο χάνουμε την ευκαιρία να μάθουμε το γιατί και μοναδικός στόχος μας είναι να σκοτώσουμε το τέρας.
Το να κατανοήσουμε το θύτη δεν έχει να κάνει με το να τον συγχωρέσουμε αλλά να μπορέσουμε με κάποιον τρόπο να έρθουμε στην θέση του και να ταυτιστούμε με μια παρόμοια συνθήκη που ζούσε ο ίδιος όταν μας έβλαψε. Με αλλά λόγια τον απαλλάσσουμε από την καταδίκη και όχι από την ενοχή του. Το να κατανοήσουμε όλα αυτά βοηθά στο να σταματησει ο πόνος που έχει προκληθεί από παλιές αδικίες.
Όσο κατανοώ, τόσο λιγότερο κατηγορώ και όσο λιγότερο κατηγορώ, τόσο λιγότερο αμύνεται ο θύτης.
Μέσα από την διαγενεϊκη εξέλιξη μπορεί κανείς να καταλάβει περισσότερα πράγματα για το πώς αισθάνεται ο θύτης, το πώς έχει το δικαίωμα να φέρεται άσχημα στους άλλους, ακόμα κι αν δεν του αρέσει που το κάνει στους δικούς του.
Παρατηρώντας όλα αυτά από την σκοπιά της ατομικής ψυχολογίας, θα λέγαμε πως ο καθένας από εμάς είναι πιστός στην οικογένεια μια και είναι το μέρος στο οποίο υπάρχουμε συναισθηματικά και μαθαίνουμε για τον εαυτό μας. Όταν λοιπόν υπάρχει κάποια αδικία, τότε η τάση είναι να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας ή να πιστέψουμε ότι μας άξιζε αυτό που συνέβη ή ακόμα ότι το προκαλέσαμε. Τότε το άτομο μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο προκειμένου να βεβαιώσει στον εαυτό του και τους άλλους ότι έφταιγε. Τα συναισθήματα θυμού κάνουν το άτομο να αισθάνεται ντροπή και αναξιότητα.
Έτσι ο θεραπευτής μπορεί μέσω της κατανόησης να έχει την δυνατότητα να σταματήσει τον θεραπευόμενο από το να κατηγορεί τον εαυτό του, να αλλάξει την εσωτερίκευση της ντροπής με την εξωτερίκευσή της αλλά και να βοηθήσει το μέλος να μετακινηθεί από την αίσθηση ότι είναι άχρηστο στο ότι είναι θύμα.
Από την σκοπιά της παρατήρησης των γεγονότων μπορούμε να βοηθήσουμε το θύμα να χαρτογραφήσει τους στρεσογόνους παράγοντες που μπορεί να συνέβαλαν στο να διαπραχθεί η βλάβη. Φυσικά, τα γεγονότα και οι συνθήκες δεν είναι υπεύθυνα για τις πράξεις παρά μόνο οι άνθρωποι.
Γενικά βήματα προς την κατανόηση.
Η κατανόηση δεν απαιτεί και την επαναφορά της σχέσης, ούτε καν την επαφή με τον θύτη και αυτό είναι ένα βήμα που μπορεί να κάνει κάποιος από μόνος του. Συνοψίζοντας αυτά τα τρία βήματα θα λέγαμε ότι:
Πρώτον, αφήνουμε πίσω τον έντονο θυμό μας με το να μπαίνουμε στη θέση του θύτη με το να έχουμε πληροφόρηση για τις αδικίες που έζησε ο θύτης στο παρελθόν.
Δεύτερον, μας δίνεται η ευκαιρία να καταλάβουμε το ποιος έχει την ευθύνη και να δούμε τους άλλους στην ανθρώπινή τους διάσταση.
Τρίτον, να απαλλάξουμε εκείνους και τον εαυτό μας από αισθήματα απαξίας και ενοχής.
Στο δρόμο προς την κατανόηση αυξάνεται και η συναίσθηση, γεγονός που μας φέρνει πιο κοντά στην δική μας πραγματικότητα αλλά και σε αυτή των άλλων.
Τρίτη στάση
Δίνοντας την ευκαιρία για αποζημίωση.
Ανοίγοντας την πόρτα σε αυτή την στάση θα λέγαμε πως ανοίγουμε την πόρτα σε ένα ρίσκο να μας ξαναβλάψουν. Μάλιστα αυτό είναι και η κυριότερη διαφορά μεταξύ του να απαλλάξουμε και του να δώσουμε την ευκαιρία για αποζημίωση. Σε αυτήν την κίνηση δεν έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε πίσω πριν ξανασυμβεί κάτι αρνητικό.
Το να συγχωρέσει κάνεις ανοίγει όμως και μια δυναμική για να λάβουμε κάποιου είδους αποζημίωση. Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε όλες τις περιπτώσεις, μια και η απόκτηση κάποιας απόστασης ασφαλείας και προστασίας είναι μερικές φόρες απαραίτητη.
Γιατί όμως να είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο? Διότι η οικογένεια είναι το μόνο αρμόδιο σύστημα που μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματα της παραβίασης, αλλά και της ευθύνης για αυτήν. Δεν μιλάμε πια για την ανακούφιση του πόνου, αλλά για την ίασή του. Δίνοντας την ευκαιρία για αποζημίωση, το άτομο που μας έχει κακομεταχειριστεί παίρνει και εκείνο το ρίσκο να μπει σε μια σχέση μαζί μας, όπου έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να είναι έμπιστο και να παρέχει αγάπη επιτρέποντας την εμπλοκή του σε μια σχέση που είναι κοντινή. Στη διαδικασία αυτή και οι δυο πλευρές είναι τρωτές.
Σε πολλές περιπτώσεις μπορεί το ίδιο το θέμα που πλήγωσε το μέλος της οικογένειας να μη συζητηθεί ανοιχτά, αλλά μέσω της σχέσης να δοθεί η ευκαιρία να ανακτηθεί η σχέση με μια κοινή δέσμευση.
Έτσι λοιπόν ο θεραπευόμενος καλείται:
Α) να κρίνει αν είναι πρόθυμος να απευθυνθεί για να διορθώσει αυτήν την αδικία. Τα κριτήρια έχουν να κάνουν με την ποιότητα ζωής.
Β) να κρίνει αν η συνέχιση και η ίαση της σχέσης είναι σημαντική για εμάς.
Γ) να κάνει μια αξιολόγηση της ετοιμότητας του ατόμου που θα απευθυνθεί.
Οι προϋποθέσεις για να συμβεί η συγχώρεση είναι:
· Να έχει κατακτηθεί η ενόραση
· Να έχει σταματήσει η συνέχιση της αδικίας.
· Να έχουν ελαφρυνθεί τα συναισθήματα της πράξης
· Να αποδεχτεί το θύμα ότι έχουν γίνει πράγματα και όχι να θέλει ο θύτης να αλλάξει το παρελθόν
· Να είναι πρόθυμος/η να μπει κανείς να αποκαταστήσει την σχέση και όχι μόνο να κατηγορήσει.
· Να κρατήσει μια ρεαλιστική στάση σε σχέση με το μέλλον της σχέσης
· Να σιγουρευτεί ότι χρειάζεται κάτι τέτοιο για να είναι καλά.
· Να έχει την αίσθηση ότι είναι μια σταση που θέλει χρόνο και δεν γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά.
Γενικά δίνουμε πίστωση στο θύτη ώστε να δούμε αν έχει πραγματικά την διάθεση να επανορθώσει. Είναι κάτι που πηγαίνει αντίθετα με το αρχικό συναίσθημα, αλλά όσο λαμβάνουμε πίσω, τόσο αυτό αλλάζει την αίσθηση του. Το να δώσει κανείς την ευκαιρία για να λάβει την αποζημίωση δεν σημαίνει πάντα ότι ξεχρεώνει τους άλλους για τις παρελθοντικές τους πράξεις. Παρόλα αυτά αλλάζοντας οι συναλλαγές μεταξύ των δυο μερών δημιουργούνται περαιτέρω θετικές συμπεριφορές που καλύπτουν ένα μέρος των αναγκών του θύματος.
Συχνά ο θεραπευτής έχει να αντιμετωπίσει την απελπισία του μέλους της οικογένειας που πιστεύει ότι δεν υπάρχει ελπίδα για τη σχέση, αλλά και να του εξηγήσει το πώς αλλάζοντας το εδώ και τώρα αλλάζει και μέρος του συναισθήματος για το παρελθόν.
Είναι μια δουλειά που έχει σαν στόχο να κλείσει το κενό της σχέσης και να δομηθεί μια νέα πραγματικότητα.
Ένα παράδειγμα που αναφέρει ο συγγραφέας έχει να κάνει με την σχέση που κάνει ένας παππούς με τα εγγόνια του σαν μια αποζημίωση για το ότι δεν πρόσφερε αγάπη στα παιδιά του.
Στάση τέταρτη
Η ανοιχτή πράξη της συγχώρεσης
Πιο απότομη και δραματική από τις προηγούμενες. Ακόμα και αν γίνεται με καλή θέληση και από τις δυο πλευρές, οι παλιές αποσκευές κάνουν περισσότερο περίπλοκη τη διαδικασία.
Δεν είναι μια ευκαιρία για να ακουστούν τα παραπόνα των δυο πλευρών. Κάποιες φορές δουλεύει σαν μια επικύρωση και ποτέ σαν την αρχή της συμφωνίας για μια νέα σχέση. Μια συμφωνία όπου ο θύτης και το θύμα βρίσκουν μια νέα συνταγή συσχέτισης, αλλά και μια κοινή αναγνώριση ότι έχει συμβεί μια σημαντική παραβίαση που είχε νόημα και επιρροή στην σχέση. Μια τέτοια αναγνώριση βεβαιώνει το θύμα ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη.
Στην απολογία, δίνεται η διαβεβαίωση ότι υπάρχει η επιθυμία να σβηστεί ο πόνος από το άτομο που τον προκάλεσε αλλά και μια υπόσχεση ότι έχει μετανιώσει για ό,τι έχει γίνει και δεν θα το επαναλάβει. Η απολογία ενεργοποιείται στη σχέση, μόνο αν εκείνος που την λαμβάνει τη δέχεται.
Παρόλα αυτά η ανοιχτή πράξη της συγχώρεσης δεν αλλάζει το καθεστώς της σχέσης ανάμεσα στα εμπλεκόμενα άτομα, αλλά δημιουργεί μια δυναμική για το ξεκίνημα μιας δίκαιης σχέσης. Για να συνεχίσει αυτή η σχέση πρέπει οι συνδιαλλαγές να υποστηρίζουν την απολογία.
Ο θεραπευτής έχει την ευθύνη να διατηρηθούν όλες αυτές οι διαδικασίες παραγωγικές και να μην θυματοποιηθεί κανένας.
Στο επίπεδο της ατομικής ψυχολογίας το θύμα φοβάται πως δεν έχει την σωστή αίσθηση για το λάθος που έγινε εις βάρος του, έτσι όταν το θέμα ανοίγεται λαμβάνει μια επικύρωση ότι όλα αυτά ισχύουν. Αυτό μειώνει την ενοχή.
Επίσης είναι να αισθανθεί ο θεραπευόμενος πως το ρίσκο που θα πάρει δεν θα κάνει την ζωή του χειρότερη.
Τελετουργικά συγχώρεσης
Πολλές φορές η δέσμευση για μια κίνηση προς την κατεύθυνση της συγχώρεσης μπορεί να επισφραγιστεί με κάποιες συμβολικές τελετουργίες. Συμβολίζεται έτσι η αίσθηση πως ο θύτης έχει καταλάβει τον πόνο που προκάλεσε και είναι πρόθυμος/η να μπει στην ίδια θέση ευαλωτότητας προκειμένου να επανορθώσει.
Παραδείγματα που αναφέρει ο συγγραφέας είναι το να πέσει κανείς στα γόνατα ή να ξυρίσει το κεφάλι του ή να θάψουν μαζί ένα νόμισμα που συμβολίζει την υπόσχεση ότι δεν θα ξανασυμβεί και πως όταν είναι έτοιμοι να μιλήσουν αναλυτικότερα για το τι έχει συμβεί στο παρελθόν το ξεθάβουν.
Πάντα πρέπει να υπάρχει η αίσθηση για το αν και οι δυο πλευρές είναι έτοιμες για μια τέτοια κίνηση, γιατί είναι επικίνδυνο να είναι μια ευκαιρία για να επιτεθούν ο ένας στον άλλον και να είναι η αφορμή να γίνει η σχέση ακόμα χειρότερη.
Είναι πολλοί βεβαία που θεωρούν το ρίσκο μεγαλύτερο από το υποσχόμενο όφελος και δεν προσχωρούν σε μια τέτοια κίνηση.
Δουλεύοντας με τις οικογένειες σε μια πορεία να συγχωρέσουν ο ένας τον άλλον.
Η οικογένεια είναι μια βάση για το πως αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Οι σχέσεις που έχουμε κάνει με τα μέλη της επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό και το πως κατασκευάζουμε την πραγματικότητά μας, αλλά και το πως σχετιζόμαστε στο μέλλον και με άλλους ανθρώπους.
Το παρελθόν των σχέσεών μας διαμορφώνει το εδώ και τώρα μας. Αυτό το εδώ και τώρα είναι αυτό που μπορεί να δει ο θεραπευτής και μέσα από αυτό το τώρα να δουλέψει το πως βιώνεται το παρελθόν, αλλά και να επιδράσει και στο μέλλον.
Ο στόχος της θεραπείας με τα θύματα είναι να μην ταλαντεύονται από το μακριά και να διατηρούν μια αποκομμένη σχέση που με την σειρά της δημιουργεί μια αποκομμένη αίσθηση του εαυτού στην περίπλοκη και την δημιουργία μιας ψευδοοικειοτητας που οδηγεί στην συγχώνευση. Αυτή η ισορροπία είναι στην πραγματικότητα η διαφοροποίηση όπου υπάρχει μια ισορροπία στις ανάγκες.
Δουλεύοντας προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των σχέσεων της οικογένειας, η οικογένεια αναλαμβάνει με την σειρά της τον ρολό της επούλωσης του θεραπευόμενου όπως το κάνει και εκείνος αρχικά.
Ο ρυθμός είναι αργός και ακόμα και αν κανείς κατακτήσει την γνώση για το πως έγιναν τα πράγματα είναι πιθανό να παρεμβαίνουν αναμνήσεις και κύματα συναισθημάτων που να αναγκάζουν την διαδικασία να πηγαίνει δυο βήματα εμπρός και ένα πίσω.
Ανάλογα με τις δυνάμεις της οικογένειας μπορούμε να μιλάμε για σωτηρία ή για αναστήλωση των οικογενειακών σχέσεων. Αυτό δεν έχει να κάνει πάντα με την σοβαρότητα της παραβίασης αλλά με το αν υπάρχει η ελπίδα για την πλήρη επαναφορά.
Ο εκτιμητής είναι πάντα ο πελάτης μια και είναι ματαιωτικό για εκείνον να σπρωχτεί να συγχωρέσει, αλλά και να κρατηθεί από το να ρισκάρει.
Οι τεχνικές που μπορεί ο θεραπευτής να χρησιμοποιήσει είναι η κατανόηση, η πολύπλευρη μεροληψία, το μοντελισμό αλλά και η καθοδηγούμενη φαντασίωση που βοηθά στην επαναφορά της εικόνας του τραύματος αλλά και των αναμνήσεων όταν η οικογένεια ήταν αγαπημένη.
Πολλοί θεραπευτές συντάσσουν ένα ρεαλιστικό θεραπευτικό συμβόλαιο μεταξύ του θύτη και του θύματος που περιέχει τις απαιτήσεις του θύματος. Κάποιες άλλες συμβολικές κινήσεις είναι για παράδειγμα ο θύτης και το θύμα να δημιουργήσουν μαζί μια διορθωτική εμπειρία στην οποία να επισκεφτούν μαζί ένα μέρος στο όποιο είχε προκληθεί πόνος στον δεύτερο και να κουβεντιάσουν για το πως ένιωθε. Σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν και κάποιες τελετουργίες συγχώρεσης, όπως είπαμε και προηγουμένως, τελετές που πρέπει να έχουν σχεδιαστεί πολύ προσεκτικά από έναν θεραπευτή που γνωρίζει καλά την ιστορία παραβίασης αλλά και της οικογένειας.
Επειδή υπάρχει μεγάλο ρίσκο στην αντιμετώπιση κατά πρόσωπο του θύτη, είναι εφικτό να δοκιμάσει κανείς σε παιχνίδι ρολών με τον θεραπευτή του πριν προβεί στην κίνηση.
Γενικά προχωρώντας στο μονοπάτι της συγχώρεσης θα λέγαμε πως τα πράγματα δεν θα είναι πάντα προγραμματισμένα να συμβούν όπως τα θέλουμε. Είναι πιθανό οι ίδιες οι συνθήκες να δημιουργήσουν παραλλαγές.
Γεγονότα που μπορεί να αλλάξουν την πορεία αυτή είναι ένας θάνατος του άτομου που θέλουμε να συγχωρήσουμε, η άρνησή του να απολογηθεί αλλά και όταν ο θύτης θέλει να συγχωρεθεί και το θύμα δεν το επιθυμεί. Αλλά εμπόδια μπορεί να είναι η διατάραξη των οικογενειακών ισορροπιών με την αποκάλυψη ενός μυστικού που αφορά παραπάνω από ένα άτομο σε μια οικογένεια.
Επίλογος
Ο συγγραφέας πιστεύει πως το να δουλεύει κάνεις στην κατεύθυνση της συγχώρεσης είναι μάλλον μια δύσκολη και βρώμικη δουλειά. Μια τέτοια δουλειά διασφαλίζει σε πολλά επίπεδα μια συνέχεια, άλλοτε μια ατομική συνέχεια, άλλοτε μια οικογενειακή και κοινωνική συνέχεια. Πιστεύει στις οικογένειες και στις απίστευτες δυνάμεις που έχουν, ακόμα και αν μερικές στιγμές δεν τις χρησιμοποιούν για το καλό των μελών τους. Κλείνει λέγοντας πως είμαστε όλοι εδώ γιατί έστω και για λίγο κάποιος μας έδωσε πίστη και φροντίδα.
Βιβλίο
Hargrave, Terry D. (1994). Families and Forgiveness: Healing the wounds in the intergenerational family. Routledge Taylor and Francis Group LLC
Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009
Μπορούμε να φτάσουμε, όπου θέλουμε, αλλά το πρώτο βήμα είναι να αφήσουμε το παιδικό μας δωμάτιο.
ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ
Θένη Αξιοτοπούλου Οικογενειακή σύμβουλος- Ψυχοθεραπεύτρια theni_ax@yahoo.com ΑΠΟ ΤΗΝ ATHENS VOICE
http://www.athensvoice.gr/yv,1262.html
Μπορούμε να φτάσουμε, όπου θέλουμε, αλλά το πρώτο βήμα είναι να αφήσουμε το παιδικό μας δωμάτιο. Γιάτι κάποιοι δυσκολέυονται να το κάνουν;
Τι συμβαίνει πραγματικά και ποιος είναι ο τρόπος να είμαστε δεμένοι με την οικογένειά μας, χωρίς αυτό να στερεί τους καθαρά προσωπικούς μας βηματισμούς;
Όλοι ξέρουμε ότι τα παιδικά δωμάτια στην Ελλάδα, αργούν να αδειάσουν. Ακόμα και όταν αδειάσουν, συνήθως παραμένουν άθικτα, σαν να περιμένουν τον …ένοικο να επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει…θα έχεις ακούσεις να λένε: «Είμαστε δεμένοι με την οικογένειά μας , που το κακό;» Ή «Τα ελληνάκια είναι μαμόθρεφτα μωρέ…ρούπι δεν κάνουν χωρίς τα λεφτά του μπαμπά και τα ταπεράκια της μαμάς.»Τα τελευταία χρόνια ο τρόπος που λειτουργεί η κλασσική οικογένεια αμφισβητείται και συχνά κατηγορείται για μια σειρά από προβλήματα που πλήττουν τα παιδιά και τους γονείς. Τα παιδιά, αν και με πολλές παροχές νιώθουν να ασφυκτιούν και οι γονείς, αν και δίνουν τα πάντα στα παιδιά τους χρεώνονται μια σειρά από λάθη και παραλείψεις. Τι συμβαίνει πραγματικά;Και τελικά ποιος είναι ο τρόπος να είμαστε δεμένοι με την οικογένειά μας, χωρίς αυτό να στερεί τους καθαρά προσωπικούς μας βηματισμούς;Το «σπίτι» μας είναι πολύ σημαντικό, ταυτισμένο με την φροντίδα, την αγάπη και την υποστήριξη. Αν εξαιρέσουμε ακραίες περιπτώσεις παραμέλησης ή κακοποίησης, οι περισσότεροι συνδέουμε την οικογένεια με ένα σταθερό πλαίσιο που καλύπτει ανάγκες επιβίωσης, ανάγκες μάθησης και εξέλιξης και συναισθηματικές ανάγκες. Εφόδια απαραίτητα για να μεγαλώσουμε και να φτάσουμε στην πόρτα εξόδου…Μια πόρτα που οδηγεί σε καινούργιους δρόμους και καινούργια «σπίτια».Τι είναι αυτό όμως που εμποδίζει κάποιους να περάσουν αυτό το κατώφλι; Τι κερδίζουν και τι χάνουν;Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή…Η οικογένεια πέρα από το πιο «ιερό πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου», μπορεί να είναι και ένας ιδιότυπος «τόπος μαρτυρίου» και αυτό γιατί ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας αναπτύσσονται, έντονα και όχι πάντα ευχάριστα, συναισθήματα. Συχνά το να είναι κάποιος καλά μέσα σε μια οικογένεια, σημαίνει ότι κάποιος άλλος χρειάζεται να βάλει κι ένα χεράκι παραπάνω.Όσο κι αν οι γονείς ξέρουν ότι καλό είναι τα παιδιά να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πάρουν το δρόμο τους, αν, για να είναι εκείνοι καλά, χρειάζονται κάποιον να φροντίζουν, είναι πολύ πιθανόν να διπλοκλειδώσουν κι εσύ να ψάχνεις το κλειδί…Κάποιοι βρίσκουν το κλειδί και φεύγουν, ενώ άλλοι σταματούν να μεγαλώνουν για να συνεχίσουν να χωράνε στο παιδικό τους κρεβάτι. Αυτοί που φεύγουν έρχονται αντιμέτωποι με καινούργιες εμπειρίες. Βιώνουν την αγωνία που έχει το άγνωστο, πειραματίζονται, βάζουν καινούργιους ανθρώπους στη ζωή τους, κάνουν λάθη, αλλά και χαίρονται με την συγκίνηση που μόνο οι ανοιχτοί δρόμοι μπορούν να προσφέρουν.Όσοι δεν φεύγουν συχνά νιώθουν ότι καταπιέζονται, ότι δεν αναπτύσσουν το δυναμικό τους, ότι δεν τους δίνεται η ευκαιρία να δημιουργήσουν, ενώ συχνά επωμίζονται τα βάρη της οικογένειας, παραμελώντας έτσι τον εαυτό τους.Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε τι επίδραση έχει πάνω μας ο ρόλος που έχουμε στην οικογένεια μας και αυτό γιατί οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, αναπτύσσουν μια πολύ ισχυρή και συχνά δυσδιάκριτη δυναμική. Πολλές φορές τα πράγματα που κάνουμε ή δεν κάνουμε, δεν είναι απαραίτητα αυτό που επιλέγουμε εμείς για εμάς, αλλά αυτό που έχει επιλέξει το ευρύτερο οικογενειακό σύστημα να κάνουμε.Ιδανικά και σε μια… «ιδανική» οικογένεια, οι γονείς δίνουν στα παιδιά φαγητό, αλλά και τα μαθαίνουν πως θα βρίσκουν το φαγητό τους και μόνα τους, όταν έρθει η ώρα. Τα φροντίζουν και τα υποστηρίζουν, αλλά και τα αφήνουν να ανεξαρτητοποιηθούν, αναζητώντας αλλού αυτή την φροντίδα. Τα αντιμετωπίζουν ως παιδιά, όταν είναι παιδιά, και ως ενήλικες όταν είναι ενήλικες. Είναι σαφές ότι η ιδανική οικογένεια υπάρχει μόνο στα συγγράμματα ψυχολογίας, κι αυτό για να μας βοηθάει να καταλαβαίνουμε και να βοηθάμε τις …πραγματικές οικογένειες. Συνήθως αυτοί που δυσκολεύονται να περάσουν την πόρτα της εξόδου, φοβούνται. Φοβούνται ότι τα εφόδια που έχουν στις αποσκευές τους δεν είναι αρκετά ή δεν είναι ικανά για να τους παρέχουν ασφάλεια. Η αλήθεια είναι ότι για να πειραματιστούμε με άγνωστες καταστάσεις, χρειάζεται να νιώθουμε ασφαλείς. Στην περίπτωση που την ασφάλεια αυτή δεν την έχουμε πάρει από την οικογένειά μας, χρειάζεται να την «κατασκευάσουμε». Τα καλά νέα είναι ότι κάθε άνθρωπος έχει την δυνατότητα να εξελιχθεί με βάση τις ανάγκες και τους στόχους που θέτει. Αυτό που σίγουρα χρειάζεται είναι να αναγνωρίσει τις επιθυμίες του, να εντοπίσει τις δυσκολίες και να βρεί τρόπους αναλαμβάνοντας την ευθύνη που χρειάζεται, για να τις πραγματοποιήσει.Μπορούμε να γίνουμε οι κατασκευαστές του προσωπικού μας οικοδομήματος και οι χαρτογράφοι του δικού μας ξεχωριστού δρόμου.Μπορούμε να φτάσουμε όπου θέλουμε, αλλά το πρώτο βήμα είναι να αφήσουμε το παιδικό μας δωμάτιο.
Θένη Αξιοτοπούλου Οικογενειακή σύμβουλος- Ψυχοθεραπεύτρια theni_ax@yahoo.com ΑΠΟ ΤΗΝ ATHENS VOICE
http://www.athensvoice.gr/yv,1262.html
Μπορούμε να φτάσουμε, όπου θέλουμε, αλλά το πρώτο βήμα είναι να αφήσουμε το παιδικό μας δωμάτιο. Γιάτι κάποιοι δυσκολέυονται να το κάνουν;
Τι συμβαίνει πραγματικά και ποιος είναι ο τρόπος να είμαστε δεμένοι με την οικογένειά μας, χωρίς αυτό να στερεί τους καθαρά προσωπικούς μας βηματισμούς;
Όλοι ξέρουμε ότι τα παιδικά δωμάτια στην Ελλάδα, αργούν να αδειάσουν. Ακόμα και όταν αδειάσουν, συνήθως παραμένουν άθικτα, σαν να περιμένουν τον …ένοικο να επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει…θα έχεις ακούσεις να λένε: «Είμαστε δεμένοι με την οικογένειά μας , που το κακό;» Ή «Τα ελληνάκια είναι μαμόθρεφτα μωρέ…ρούπι δεν κάνουν χωρίς τα λεφτά του μπαμπά και τα ταπεράκια της μαμάς.»Τα τελευταία χρόνια ο τρόπος που λειτουργεί η κλασσική οικογένεια αμφισβητείται και συχνά κατηγορείται για μια σειρά από προβλήματα που πλήττουν τα παιδιά και τους γονείς. Τα παιδιά, αν και με πολλές παροχές νιώθουν να ασφυκτιούν και οι γονείς, αν και δίνουν τα πάντα στα παιδιά τους χρεώνονται μια σειρά από λάθη και παραλείψεις. Τι συμβαίνει πραγματικά;Και τελικά ποιος είναι ο τρόπος να είμαστε δεμένοι με την οικογένειά μας, χωρίς αυτό να στερεί τους καθαρά προσωπικούς μας βηματισμούς;Το «σπίτι» μας είναι πολύ σημαντικό, ταυτισμένο με την φροντίδα, την αγάπη και την υποστήριξη. Αν εξαιρέσουμε ακραίες περιπτώσεις παραμέλησης ή κακοποίησης, οι περισσότεροι συνδέουμε την οικογένεια με ένα σταθερό πλαίσιο που καλύπτει ανάγκες επιβίωσης, ανάγκες μάθησης και εξέλιξης και συναισθηματικές ανάγκες. Εφόδια απαραίτητα για να μεγαλώσουμε και να φτάσουμε στην πόρτα εξόδου…Μια πόρτα που οδηγεί σε καινούργιους δρόμους και καινούργια «σπίτια».Τι είναι αυτό όμως που εμποδίζει κάποιους να περάσουν αυτό το κατώφλι; Τι κερδίζουν και τι χάνουν;Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή…Η οικογένεια πέρα από το πιο «ιερό πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου», μπορεί να είναι και ένας ιδιότυπος «τόπος μαρτυρίου» και αυτό γιατί ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας αναπτύσσονται, έντονα και όχι πάντα ευχάριστα, συναισθήματα. Συχνά το να είναι κάποιος καλά μέσα σε μια οικογένεια, σημαίνει ότι κάποιος άλλος χρειάζεται να βάλει κι ένα χεράκι παραπάνω.Όσο κι αν οι γονείς ξέρουν ότι καλό είναι τα παιδιά να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πάρουν το δρόμο τους, αν, για να είναι εκείνοι καλά, χρειάζονται κάποιον να φροντίζουν, είναι πολύ πιθανόν να διπλοκλειδώσουν κι εσύ να ψάχνεις το κλειδί…Κάποιοι βρίσκουν το κλειδί και φεύγουν, ενώ άλλοι σταματούν να μεγαλώνουν για να συνεχίσουν να χωράνε στο παιδικό τους κρεβάτι. Αυτοί που φεύγουν έρχονται αντιμέτωποι με καινούργιες εμπειρίες. Βιώνουν την αγωνία που έχει το άγνωστο, πειραματίζονται, βάζουν καινούργιους ανθρώπους στη ζωή τους, κάνουν λάθη, αλλά και χαίρονται με την συγκίνηση που μόνο οι ανοιχτοί δρόμοι μπορούν να προσφέρουν.Όσοι δεν φεύγουν συχνά νιώθουν ότι καταπιέζονται, ότι δεν αναπτύσσουν το δυναμικό τους, ότι δεν τους δίνεται η ευκαιρία να δημιουργήσουν, ενώ συχνά επωμίζονται τα βάρη της οικογένειας, παραμελώντας έτσι τον εαυτό τους.Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε τι επίδραση έχει πάνω μας ο ρόλος που έχουμε στην οικογένεια μας και αυτό γιατί οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, αναπτύσσουν μια πολύ ισχυρή και συχνά δυσδιάκριτη δυναμική. Πολλές φορές τα πράγματα που κάνουμε ή δεν κάνουμε, δεν είναι απαραίτητα αυτό που επιλέγουμε εμείς για εμάς, αλλά αυτό που έχει επιλέξει το ευρύτερο οικογενειακό σύστημα να κάνουμε.Ιδανικά και σε μια… «ιδανική» οικογένεια, οι γονείς δίνουν στα παιδιά φαγητό, αλλά και τα μαθαίνουν πως θα βρίσκουν το φαγητό τους και μόνα τους, όταν έρθει η ώρα. Τα φροντίζουν και τα υποστηρίζουν, αλλά και τα αφήνουν να ανεξαρτητοποιηθούν, αναζητώντας αλλού αυτή την φροντίδα. Τα αντιμετωπίζουν ως παιδιά, όταν είναι παιδιά, και ως ενήλικες όταν είναι ενήλικες. Είναι σαφές ότι η ιδανική οικογένεια υπάρχει μόνο στα συγγράμματα ψυχολογίας, κι αυτό για να μας βοηθάει να καταλαβαίνουμε και να βοηθάμε τις …πραγματικές οικογένειες. Συνήθως αυτοί που δυσκολεύονται να περάσουν την πόρτα της εξόδου, φοβούνται. Φοβούνται ότι τα εφόδια που έχουν στις αποσκευές τους δεν είναι αρκετά ή δεν είναι ικανά για να τους παρέχουν ασφάλεια. Η αλήθεια είναι ότι για να πειραματιστούμε με άγνωστες καταστάσεις, χρειάζεται να νιώθουμε ασφαλείς. Στην περίπτωση που την ασφάλεια αυτή δεν την έχουμε πάρει από την οικογένειά μας, χρειάζεται να την «κατασκευάσουμε». Τα καλά νέα είναι ότι κάθε άνθρωπος έχει την δυνατότητα να εξελιχθεί με βάση τις ανάγκες και τους στόχους που θέτει. Αυτό που σίγουρα χρειάζεται είναι να αναγνωρίσει τις επιθυμίες του, να εντοπίσει τις δυσκολίες και να βρεί τρόπους αναλαμβάνοντας την ευθύνη που χρειάζεται, για να τις πραγματοποιήσει.Μπορούμε να γίνουμε οι κατασκευαστές του προσωπικού μας οικοδομήματος και οι χαρτογράφοι του δικού μας ξεχωριστού δρόμου.Μπορούμε να φτάσουμε όπου θέλουμε, αλλά το πρώτο βήμα είναι να αφήσουμε το παιδικό μας δωμάτιο.
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009
Προταση για εξοδο
Στο “A MODO MIO” Η Πένυ Ξενάκη και ο Στέφανος Κόκκαλης με τον δικό τους
τρόπο για μοναδικές βραδιές από 8 Οκτωβρίου και κάθε Πέμπτη, Παρασκευή
και Σάββατο Σόλωνος 35 και Λυκαβηττού τηλέφωνα κρατήσεων: 210 3618104
&105
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
Σεμιναριο για γονεις
http://www.dietup.gr/gynaika/ta-nea-ths-agoras/47-ta-nea-ths-agoras/2065-seminario-efhveia-krish-h-eykairia.html
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Φοιτητική ζωή … η πρόκληση της ελευθερίας.
Φοιτητική ζωή … η πρόκληση της ελευθερίας.
Είναι μια περίοδος που μετράμε νικητές και χαμένους μιας δύσκολης αναμέτρησης με ένα σύστημα που βαφτίζει σε θολά νερά τον κάθε υποψήφιο. Οι εξετάσεις τέλειωσαν, το μόρια μέτρησαν και ξεκίνησαν οι εγγραφές.
Πολλοί λένε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν νέο κύκλο ζωής των παιδιών, που περνούν με μιας από την εφηβική ζωή σε κάτι που μοιάζει με ενηλικίωση. Μια ενηλικίωση που μπορεί να είναι ένα καινούριο ταξίδι αλλά μπορεί να γίνεται με παλιές αποσκευές.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο νέος φοιτητής/τρια δεν είναι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος που τραβά μια κόκκινη γραμμή με όλα τα βιώματα του και ξεκινά από την αρχή.
Είναι πολλές οι αλλαγές που είναι να γίνουν και αυτό από μονό του είναι μια πρόκληση. Με άλλα λόγια μπορεί να μιλάμε για μια καλοδεχούμενη από την κοινωνία και την οικογένεια εξέλιξη που μπορεί όμως σε ένα βαθύτερο επίπεδο να διακινεί πολλά συναισθήματα ακόμα και τον ίδιο τον συναισθηματικό πυρήνα της ίδιας της οικογενείας.
Τα πράγματα που διαφοροποιούνται τώρα έχουν να κάνουν με την κατοικία του νέου φοιτητής, την ζωή του, την επαγγελματική του εξέλιξη ακόμα και τον νέο του ρολό στην οικογένεια που ανήκει. Τόσα διλλήματα και οι στερεοτυπικές απαντήσεις δεν φτάνουν για να τα απαντήσουν.
Μιλάμε δηλαδή για μια μετακίνηση που ξεβολεύει σχεδόν όλους. Ο νέος έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με μια επιλογή που πρέπει να δοκιμαστεί από τον ίδιο και να εκτιμηθεί προκειμένου να αποτελέσει και στο μέλλον το μέρος μιας ταυτότητας του. Έτσι, ο τομέας των σπουδών ενώ φαίνεται μια λογική επιλογή που κάνει κανείς με την βοήθεια των γονιών και των δάσκαλων που σοφά συμβουλεύουν το τι θα ήταν καλό να γίνει, ο ίδιος ή η ιδία θα πρέπει να κάνει δική του αυτή την επιλογή. Το γεγονός αυτό προκαλεί κλυδωνισμούς σε όλη την οικογένεια διότι ενώ μιλάμε για μια απλή επιλογή στην πραγματικότητα ο νέος επωμίζεται τις προσδοκίες, τους φόβους αλλά και την συνεχεία μια και είναι η νεότερη γενιά που παίζει στην πραγματικότητα με το αποτύπωμα όλης της διαγγείλεις συνεχείας.
Για παράδειγμα αν κάποιος επιλέξει να ακολουθήσει το όνειρο του είναι πιθανό να δημιουργήσει ένα ρήγμα σε μια οικογένεια που οι λογικές επιλογές ήταν πάντα σε πρώτο πλάνο και το σωστό ήταν να θυσιάζει κανείς τα όνειρα για να παίρνει τις σωστές αποφάσεις.
Σε συνεχεία με τα προηγούμενα το ζουμί της αλλαγής αυτής είναι ότι ένα μέλος τείνει να αυτονομηθεί. Να βγει από το ασφαλές μαντρί της οικογενείας και να διαφοροποιηθεί. Αυτό είναι ένα βήμα που γίνεται όταν δεν έχουμε αφήσει άλυτες υποθέσεις πίσω μας και όταν το παιδιών γνωρίζει ότι αφήνει πίσω του δυο γονείς που θα το αντέξουν και δεν το χρειάζονται πια για να ισορροπούν, ότι μπορούν δηλαδή να εξελίξουν την πορεία της ζωής τους χωρίς το σπρώξιμο αλλά και την πρόκληση από τα παΐδια τους. Ακόμα, ας κρατάμε στο μυαλό μας ότι δεν φεύγει ποτέ κάποιος που δεν έχει χορτάσει από την αγάπη, την φροντίδα αλλά και την υποστήριξη των σημαντικών αυτών ανθρώπων που λέγονται γονείς. Ενώ στην πραγματικότητα μιλάμε για μια πολύ καλή ευκαιρία να τεθούν παλιά ζητήματα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ο φόβος να γίνει κάτι τέτοιο παγώνει τα πράγματα.
Όπως πάντα έτσι και εδώ, η ανοιχτότητα όλους του συστήματος έρχεται να τσεκαριστεί.
Μια νέα αρχή που αν δει κανείς το πόσα συμβολίζει θα καταλάβει και όλα τα συναισθήματα που προκαλεί μια και η ελευθερία μπορεί να συνδέεται με την ευθύνη αλλά όχι με το χρέος.
Ταρασης Προδρομος
Ψυχοθεραπευτής
Μαρούσι και πλατεία Αμερικής
2102750082
Είναι μια περίοδος που μετράμε νικητές και χαμένους μιας δύσκολης αναμέτρησης με ένα σύστημα που βαφτίζει σε θολά νερά τον κάθε υποψήφιο. Οι εξετάσεις τέλειωσαν, το μόρια μέτρησαν και ξεκίνησαν οι εγγραφές.
Πολλοί λένε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν νέο κύκλο ζωής των παιδιών, που περνούν με μιας από την εφηβική ζωή σε κάτι που μοιάζει με ενηλικίωση. Μια ενηλικίωση που μπορεί να είναι ένα καινούριο ταξίδι αλλά μπορεί να γίνεται με παλιές αποσκευές.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο νέος φοιτητής/τρια δεν είναι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος που τραβά μια κόκκινη γραμμή με όλα τα βιώματα του και ξεκινά από την αρχή.
Είναι πολλές οι αλλαγές που είναι να γίνουν και αυτό από μονό του είναι μια πρόκληση. Με άλλα λόγια μπορεί να μιλάμε για μια καλοδεχούμενη από την κοινωνία και την οικογένεια εξέλιξη που μπορεί όμως σε ένα βαθύτερο επίπεδο να διακινεί πολλά συναισθήματα ακόμα και τον ίδιο τον συναισθηματικό πυρήνα της ίδιας της οικογενείας.
Τα πράγματα που διαφοροποιούνται τώρα έχουν να κάνουν με την κατοικία του νέου φοιτητής, την ζωή του, την επαγγελματική του εξέλιξη ακόμα και τον νέο του ρολό στην οικογένεια που ανήκει. Τόσα διλλήματα και οι στερεοτυπικές απαντήσεις δεν φτάνουν για να τα απαντήσουν.
Μιλάμε δηλαδή για μια μετακίνηση που ξεβολεύει σχεδόν όλους. Ο νέος έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με μια επιλογή που πρέπει να δοκιμαστεί από τον ίδιο και να εκτιμηθεί προκειμένου να αποτελέσει και στο μέλλον το μέρος μιας ταυτότητας του. Έτσι, ο τομέας των σπουδών ενώ φαίνεται μια λογική επιλογή που κάνει κανείς με την βοήθεια των γονιών και των δάσκαλων που σοφά συμβουλεύουν το τι θα ήταν καλό να γίνει, ο ίδιος ή η ιδία θα πρέπει να κάνει δική του αυτή την επιλογή. Το γεγονός αυτό προκαλεί κλυδωνισμούς σε όλη την οικογένεια διότι ενώ μιλάμε για μια απλή επιλογή στην πραγματικότητα ο νέος επωμίζεται τις προσδοκίες, τους φόβους αλλά και την συνεχεία μια και είναι η νεότερη γενιά που παίζει στην πραγματικότητα με το αποτύπωμα όλης της διαγγείλεις συνεχείας.
Για παράδειγμα αν κάποιος επιλέξει να ακολουθήσει το όνειρο του είναι πιθανό να δημιουργήσει ένα ρήγμα σε μια οικογένεια που οι λογικές επιλογές ήταν πάντα σε πρώτο πλάνο και το σωστό ήταν να θυσιάζει κανείς τα όνειρα για να παίρνει τις σωστές αποφάσεις.
Σε συνεχεία με τα προηγούμενα το ζουμί της αλλαγής αυτής είναι ότι ένα μέλος τείνει να αυτονομηθεί. Να βγει από το ασφαλές μαντρί της οικογενείας και να διαφοροποιηθεί. Αυτό είναι ένα βήμα που γίνεται όταν δεν έχουμε αφήσει άλυτες υποθέσεις πίσω μας και όταν το παιδιών γνωρίζει ότι αφήνει πίσω του δυο γονείς που θα το αντέξουν και δεν το χρειάζονται πια για να ισορροπούν, ότι μπορούν δηλαδή να εξελίξουν την πορεία της ζωής τους χωρίς το σπρώξιμο αλλά και την πρόκληση από τα παΐδια τους. Ακόμα, ας κρατάμε στο μυαλό μας ότι δεν φεύγει ποτέ κάποιος που δεν έχει χορτάσει από την αγάπη, την φροντίδα αλλά και την υποστήριξη των σημαντικών αυτών ανθρώπων που λέγονται γονείς. Ενώ στην πραγματικότητα μιλάμε για μια πολύ καλή ευκαιρία να τεθούν παλιά ζητήματα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ο φόβος να γίνει κάτι τέτοιο παγώνει τα πράγματα.
Όπως πάντα έτσι και εδώ, η ανοιχτότητα όλους του συστήματος έρχεται να τσεκαριστεί.
Μια νέα αρχή που αν δει κανείς το πόσα συμβολίζει θα καταλάβει και όλα τα συναισθήματα που προκαλεί μια και η ελευθερία μπορεί να συνδέεται με την ευθύνη αλλά όχι με το χρέος.
Ταρασης Προδρομος
Ψυχοθεραπευτής
Μαρούσι και πλατεία Αμερικής
2102750082
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009
Οταν επεσε η κουρτινα φανηκε η απογνωση
Οταν επεσε η κουρτινα φανηκε η απογνωση, μετα τις καταστροφες του 2007 ολοι βιαστηκαμε να ξαναβαλουμε τον εαυτο μας στην αρχικη του θεση να ξεχασουμε γρηγορα ( οσοι τουλαχιστον δεν ειχαμε την πραγματικοτητα να μας το θυμιζει) και να ξαναφτιαξουμε την γυαλα της ασφαλειας μας που οσο πιο ευκολα σπαει τοσο πιο πολυ την εχουμε αναγκη και η ιστορια συνεχιζεται. Θυμαμαι μια δασκαλα μου που ελεγε οτι Ιστορια παιδια μου σημαινει γνωριζω καλα, τι γνωριζω τι εγινε πριν καιρο, αλλα για να γνωριζω πρεπει και να αντεχω , να εχω μαθει να αντεχω να ζω με την πραγματικοτητα.
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
Νεο αρθρο στο dietup.gr
http://www.dietup.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1916:2009-05-27-09-27-46&catid=54:2008-11-20-08-23-33&Itemid=318
Τρίτη 16 Ιουνίου 2009
Παγκοσμια ημερα προσφυγων
Η σελιδα της υπατης αρμοστιας για τους προσφυγες. Καθηκον ολων μας να αγκαλιασουμε τους διωγμενους και για να το κανουμε φτανει να μπουμε για ενα λεπτο στην θεση τους ή ακομα και να σκεφτουμε πως θα ημασταν...
http://www.unhcr.gr/basics.htm
http://www.unhcr.gr/basics.htm
Δευτέρα 25 Μαΐου 2009
Παρασκευή 8 Μαΐου 2009
Τετάρτη 6 Μαΐου 2009
Dr Paul Wachtel
Το Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων
διοργανώνει
ΗΜΕΡΙΔΑ με θέμα:
«Ψυχοθεραπεία: Ένα βήμα μετά.
Από τεχνητές διχοτομήσεις σε γόνιμες συγκλίσεις»
Dr Paul Wachtel, ψυχαναλυτή-ψυχοθεραπευτή Dr Ellen Wachtel, κλινική ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια
Σάββατο, 23 Μαϊου, 2009
09.00 – 18.00
Εκπαιδευτικό & Συνεδριακό Κέντρο της Αγροτικής Τράπεζας
ATExcelixi
(Ελ. Βενιζέλου 154 & Ρωμυλίας, Ν. Ερυθραία)
Δικαίωμα Συμμετοχής: 80,00 €
Φοιτητές, εκπαιδευόμενοι: 40,00 €
www.ergastirio.eu
διοργανώνει
ΗΜΕΡΙΔΑ με θέμα:
«Ψυχοθεραπεία: Ένα βήμα μετά.
Από τεχνητές διχοτομήσεις σε γόνιμες συγκλίσεις»
Dr Paul Wachtel, ψυχαναλυτή-ψυχοθεραπευτή Dr Ellen Wachtel, κλινική ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια
Σάββατο, 23 Μαϊου, 2009
09.00 – 18.00
Εκπαιδευτικό & Συνεδριακό Κέντρο της Αγροτικής Τράπεζας
ATExcelixi
(Ελ. Βενιζέλου 154 & Ρωμυλίας, Ν. Ερυθραία)
Δικαίωμα Συμμετοχής: 80,00 €
Φοιτητές, εκπαιδευόμενοι: 40,00 €
www.ergastirio.eu
Κυριακή 3 Μαΐου 2009
Πανελλήνιες εισαγωγικες εξετάσεις μια άλλη οπτική.
Πανελλήνιες εξετάσεις μια άλλη οπτική.
Συχνά πολλοί ειδικοί καλούνται να μιλήσουν για το άγχος των πανελληνίων αλλά και τον φόρτο εργασίας των παιδιών. Σε αρκετές περιπτώσεις δίνονται συμβουλές, κόλπα ακόμα και ασκήσεις για το πως να ηρεμήσουν οι υποψήφιοι, να βελτιώσουν την απόδοση τους και τελικά να επιτύχουν τον στόχο τους.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι αρκετά χρήσιμα για τους γονείς για να έχουν μια λίστα με πράγματα που μπορούν να κάνουν, για να βοηθήσουν σε έναν αγώνα στον όποιο καλούνται να είναι προπονητές και όχι παίκτες. Από την άλλη μεριά, έχουμε να κάνουμε με τους ιδίους τους ενδιαφερομένους, που μάλλον θα έχουν πολύ λιγότερο χρόνο και μάλλον πρώτη προτεραιότητα να μελετήσουν τον μεγάλο όγκο των μαθημάτων και πολύ λιγότερο να ενημερωθούν για το πώς δεν θα αγχωθούν.
Έτσι από την αρχή έχουμε να κάνουμε με ένα θέμα που είναι πιθανό να είναι δουλεία των γονιών και των δάσκαλων και ενώ αφόρα και τους μαθητές, ίσως να είναι μια ευθύνη από την οποία μπορούν να ανακουφιστούν.
Παρατηρώντας το θέμα από την πλευρά του stress, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι παρόλο που ένα στρεσσογονο γεγονός είναι πιθανό να προκαλεί μια πίεση στο άτομο που το ζει, στην πραγματικότητα υπάρχουν αρκετές διαβαθμίσεις στο πόσο έντονα θα το ζήσει και τελικά πως θα μπορέσει να το διαχειριστεί, από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Πέρα από τους βιολογικούς παράγοντες και τους παράγοντες προσωπικότητας και ταμπεραμέντου που συμβάλλουν στην τελική μορφή διαχείρισης της κατάστασης, στα οποία είναι λίγα τα πράγματα που δέχονται αλλαγή και επέμβαση, έχουμε να κάνουμε και με μια σειρά από πολλούς άλλους παράγοντες που έχουν να κάνουν με την ψυχική δομή της οικογενείας, της κοινωνίας και τελικά τους ίδιου του άτομου.
Ας μην ξεχνάμε ότι αντιθέτως με τις προηγούμενες γενιές, οι σημερινοί νέοι έχουν μεγαλώσει από γονείς που σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό, έχουν και οι ίδιοι ζήσει κάποια εμπειρία εισαγωγικών εξετάσεων και ίσως φοιτητικής ζωής. Πρώτο και σημαντικό θέμα λοιπόν είναι πως οι ίδιοι έχουν αξιολογήσει και κατατάξει μέσα τους την εμπειρία αυτή. Με αλλά λόγια πως οι δικοί τους γονείς τους βοήθησαν κατά την διάρκεια αυτής της εμπειρίας, πως την διαχειρίστηκαν και τελικά ποια ή ποιες εμπειρίες ήταν αυτές που τους διαμόρφωσαν μια άποψη για το πώς έγιναν τα πράγματα στην δική τους ζωή και πως θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα.
Μια τέτοια αξιολόγηση είναι πολύ σημαντικό να γίνει ακόμα και τώρα, μια και το να ζει ένα παιδί μια παρόμοιε εμπειρία είναι πιθανό να αποκαλύπτει η να ξύνει όπως λέμε παλιές πληγές και συναισθήματα που ο γονιός θα προτιμούσε να αφήσει πίσω.
Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε πως μέτριοι πολύ η γενικότερη φιλοσοφία ζωής της οικογενείας. Έτσι, μια οικογένεια αποτελείται από μελή τα οποία έχουν κανόνα σύνδεσης τους την επιτυχία, τότε είναι πιθανό αυτή και να μοιάζει με μονόδρομο.
Επίσης, παρατηρείται πολλοί από εμάς όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι αρκετά σημαντικό, μας είναι αρκετά δύσκολο να δούμε την ζωή μας σε μια εξέλιξη και μια συνεχεία μια και ο χρόνος μοιάζει να σταματήσει στην ημερομηνία που μας αφόρα. Ο έφηβος θα διευκολυνθεί πολύ αν μπορέσει να δει την ζωή σε μια συνεχεία όπου θα μπορεί να βάζει στόχους αλλά όχι να προσδιορίζει το πόσο σημαντικός είναι από ένα αποτέλεσμα. Αυτό θα επιτευχτεί ομαλότερα αν η οικογένεια και το περιβάλλον του, του δίνει το ανοιχτό μήνυμα πως θα τους είναι σημαντικός/η και αγαπητός/η ακόμα και αν δεν τα καταφέρει.
Επιπροσθέτως στην ιδία αντίληψη κάτι που θα διευκολύνει αρκετά τα πράγματα θα είναι να βοηθήσουμε τον υποψήφιο να καταλάβει ποιος είναι ο δικός του στόχος και πως έχει το δικαίωμα να αλλάζει να μετανιώνει και να ξαναπροσπαθεί με σκοπό να κάνει μια δική του διαδρομή στην ζωή και όχι απαραίτητα να ικανοποιήσει τα όνειρα και τις προσδοκίες των γύρω του.
Σε σχέση με τις παραπάνω σκέψεις, μια ώθηση από τους γονείς και τους δάσκαλους σε συγκεκριμένες σχολές λογω ταχύτερης επαγγελματικής αποκατάστασης, μπορεί να είναι ένας πρακτικά σωστός χειρισμός αλλά βγάζει έξω από το παιχνίδι την προσωπική επιθυμία και τα όνειρα που θα βοηθήσουν το άτομο να δει την άχαρη διαδικασία της προετοιμασίας σαν το μέσο να τα πραγματοποιήσει.
Ένας άλλος τομέας έχει να κάνει με την εξελικτική φάση της οικογενείας και του ίδιου του υποψήφιου. Η ηλικία και τα μελή της οικογενείας, ίσως μπορούν να αλλάξουν το πώς βιώνεται μια πιθανή επιτυχία ή μια πιθανή επιτυχία από τον καθένα.
Έτσι, σε μια οικογένεια όπου ο γιος ή η κόρη είναι το μοναδικό παιδί ή το μικρότερο παιδί που έχει μείνει στην οικογένεια , μπορεί η επιτυχία να φέρει νέα δεδομένα στην καθημερινότητα της. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι το μέλος της οικογενείας θα χρειαστεί να φύγει από το σπίτι ή την πόλη. Ακόμα και αν παραμείνει, θα αλλάξει συνήθειες και με έναν τρόπο θα μπει στην ενήλικη ζωή. Ενώ, κάτι τέτοια γίνεται αντιληπτό σαν μια φυσική εξέλιξη και σε ένα συνειδητό επίπεδο να είναι και αυτό που θα ήθελε ο καθένας για το παιδί του, στην πραγματικότητα έχει να παρατηρηθεί οι γονείς να βιώνουν συναισθήματα αγωνιάς, μοναξιάς και δυσαρέσκειας για την προβλεπόμενη αλλαγή των συνθηκών. Αυτά τα συναισθήματα τις περισσότερες φόρες υπάρχουν και γίνονται αντιληπτά από την ευαίσθητη μύτη των έφηβων που με κάποιο τρόπο έχουν να διαλέξουν μεταξύ του κοινού και του ατομικού τους συμφέροντος.
Τέλος, όπως συχνά ακούγεται, ας κρατήσουμε την ιδέα πως ότι γίνεται μέσα σε μια κοινωνία και μια οικογένεια μπορεί να συνεισφέρει θετικά και αρνητικά στον άτομο. Σε αντίθεση την αντίληψη που έχουμε ότι κάνεις μπορεί να εστιάζει σε κάτι και να αφήνει τα αλλά στην άκρη, στην πραγματικότητα όλα τα γεγονότα που αφορούν εμάς και τους γύρω μας σε κάποιο βαθμό τραβούν μέρος της προσοχής μας.
Είναι αμέτρητοι οι τομείς για τους οποίους θα μπορούσε κάνεις να κάνει αναφορά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατό να ελέγχει κάνεις τα πάντα και να μην κάνει λάθη, όμως όσο απλό και αν ακούγεται το καλύτερο που έχει να κάνει κάνεις για να βοηθήσει στην προσπάθεια ενός υποψήφιου είναι να έχει μια κοντινή, φροντιστικη και υποστηρικτική σχέση μαζί του αλλά και μια καλή επαφή με τα συναισθήματα του και τον εαυτό του. Να μπορεί να δώσει το στίγμα του αλλά αυτό το στίγμα να μην είναι δεσμευτικό και παρεμβατικό.
Πρόδρομος Ταράσης
Αγιου Ορους 62 Μαρουσι
2102750082
6980039673
Συχνά πολλοί ειδικοί καλούνται να μιλήσουν για το άγχος των πανελληνίων αλλά και τον φόρτο εργασίας των παιδιών. Σε αρκετές περιπτώσεις δίνονται συμβουλές, κόλπα ακόμα και ασκήσεις για το πως να ηρεμήσουν οι υποψήφιοι, να βελτιώσουν την απόδοση τους και τελικά να επιτύχουν τον στόχο τους.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι αρκετά χρήσιμα για τους γονείς για να έχουν μια λίστα με πράγματα που μπορούν να κάνουν, για να βοηθήσουν σε έναν αγώνα στον όποιο καλούνται να είναι προπονητές και όχι παίκτες. Από την άλλη μεριά, έχουμε να κάνουμε με τους ιδίους τους ενδιαφερομένους, που μάλλον θα έχουν πολύ λιγότερο χρόνο και μάλλον πρώτη προτεραιότητα να μελετήσουν τον μεγάλο όγκο των μαθημάτων και πολύ λιγότερο να ενημερωθούν για το πώς δεν θα αγχωθούν.
Έτσι από την αρχή έχουμε να κάνουμε με ένα θέμα που είναι πιθανό να είναι δουλεία των γονιών και των δάσκαλων και ενώ αφόρα και τους μαθητές, ίσως να είναι μια ευθύνη από την οποία μπορούν να ανακουφιστούν.
Παρατηρώντας το θέμα από την πλευρά του stress, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι παρόλο που ένα στρεσσογονο γεγονός είναι πιθανό να προκαλεί μια πίεση στο άτομο που το ζει, στην πραγματικότητα υπάρχουν αρκετές διαβαθμίσεις στο πόσο έντονα θα το ζήσει και τελικά πως θα μπορέσει να το διαχειριστεί, από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Πέρα από τους βιολογικούς παράγοντες και τους παράγοντες προσωπικότητας και ταμπεραμέντου που συμβάλλουν στην τελική μορφή διαχείρισης της κατάστασης, στα οποία είναι λίγα τα πράγματα που δέχονται αλλαγή και επέμβαση, έχουμε να κάνουμε και με μια σειρά από πολλούς άλλους παράγοντες που έχουν να κάνουν με την ψυχική δομή της οικογενείας, της κοινωνίας και τελικά τους ίδιου του άτομου.
Ας μην ξεχνάμε ότι αντιθέτως με τις προηγούμενες γενιές, οι σημερινοί νέοι έχουν μεγαλώσει από γονείς που σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό, έχουν και οι ίδιοι ζήσει κάποια εμπειρία εισαγωγικών εξετάσεων και ίσως φοιτητικής ζωής. Πρώτο και σημαντικό θέμα λοιπόν είναι πως οι ίδιοι έχουν αξιολογήσει και κατατάξει μέσα τους την εμπειρία αυτή. Με αλλά λόγια πως οι δικοί τους γονείς τους βοήθησαν κατά την διάρκεια αυτής της εμπειρίας, πως την διαχειρίστηκαν και τελικά ποια ή ποιες εμπειρίες ήταν αυτές που τους διαμόρφωσαν μια άποψη για το πώς έγιναν τα πράγματα στην δική τους ζωή και πως θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα.
Μια τέτοια αξιολόγηση είναι πολύ σημαντικό να γίνει ακόμα και τώρα, μια και το να ζει ένα παιδί μια παρόμοιε εμπειρία είναι πιθανό να αποκαλύπτει η να ξύνει όπως λέμε παλιές πληγές και συναισθήματα που ο γονιός θα προτιμούσε να αφήσει πίσω.
Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε πως μέτριοι πολύ η γενικότερη φιλοσοφία ζωής της οικογενείας. Έτσι, μια οικογένεια αποτελείται από μελή τα οποία έχουν κανόνα σύνδεσης τους την επιτυχία, τότε είναι πιθανό αυτή και να μοιάζει με μονόδρομο.
Επίσης, παρατηρείται πολλοί από εμάς όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι αρκετά σημαντικό, μας είναι αρκετά δύσκολο να δούμε την ζωή μας σε μια εξέλιξη και μια συνεχεία μια και ο χρόνος μοιάζει να σταματήσει στην ημερομηνία που μας αφόρα. Ο έφηβος θα διευκολυνθεί πολύ αν μπορέσει να δει την ζωή σε μια συνεχεία όπου θα μπορεί να βάζει στόχους αλλά όχι να προσδιορίζει το πόσο σημαντικός είναι από ένα αποτέλεσμα. Αυτό θα επιτευχτεί ομαλότερα αν η οικογένεια και το περιβάλλον του, του δίνει το ανοιχτό μήνυμα πως θα τους είναι σημαντικός/η και αγαπητός/η ακόμα και αν δεν τα καταφέρει.
Επιπροσθέτως στην ιδία αντίληψη κάτι που θα διευκολύνει αρκετά τα πράγματα θα είναι να βοηθήσουμε τον υποψήφιο να καταλάβει ποιος είναι ο δικός του στόχος και πως έχει το δικαίωμα να αλλάζει να μετανιώνει και να ξαναπροσπαθεί με σκοπό να κάνει μια δική του διαδρομή στην ζωή και όχι απαραίτητα να ικανοποιήσει τα όνειρα και τις προσδοκίες των γύρω του.
Σε σχέση με τις παραπάνω σκέψεις, μια ώθηση από τους γονείς και τους δάσκαλους σε συγκεκριμένες σχολές λογω ταχύτερης επαγγελματικής αποκατάστασης, μπορεί να είναι ένας πρακτικά σωστός χειρισμός αλλά βγάζει έξω από το παιχνίδι την προσωπική επιθυμία και τα όνειρα που θα βοηθήσουν το άτομο να δει την άχαρη διαδικασία της προετοιμασίας σαν το μέσο να τα πραγματοποιήσει.
Ένας άλλος τομέας έχει να κάνει με την εξελικτική φάση της οικογενείας και του ίδιου του υποψήφιου. Η ηλικία και τα μελή της οικογενείας, ίσως μπορούν να αλλάξουν το πώς βιώνεται μια πιθανή επιτυχία ή μια πιθανή επιτυχία από τον καθένα.
Έτσι, σε μια οικογένεια όπου ο γιος ή η κόρη είναι το μοναδικό παιδί ή το μικρότερο παιδί που έχει μείνει στην οικογένεια , μπορεί η επιτυχία να φέρει νέα δεδομένα στην καθημερινότητα της. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι το μέλος της οικογενείας θα χρειαστεί να φύγει από το σπίτι ή την πόλη. Ακόμα και αν παραμείνει, θα αλλάξει συνήθειες και με έναν τρόπο θα μπει στην ενήλικη ζωή. Ενώ, κάτι τέτοια γίνεται αντιληπτό σαν μια φυσική εξέλιξη και σε ένα συνειδητό επίπεδο να είναι και αυτό που θα ήθελε ο καθένας για το παιδί του, στην πραγματικότητα έχει να παρατηρηθεί οι γονείς να βιώνουν συναισθήματα αγωνιάς, μοναξιάς και δυσαρέσκειας για την προβλεπόμενη αλλαγή των συνθηκών. Αυτά τα συναισθήματα τις περισσότερες φόρες υπάρχουν και γίνονται αντιληπτά από την ευαίσθητη μύτη των έφηβων που με κάποιο τρόπο έχουν να διαλέξουν μεταξύ του κοινού και του ατομικού τους συμφέροντος.
Τέλος, όπως συχνά ακούγεται, ας κρατήσουμε την ιδέα πως ότι γίνεται μέσα σε μια κοινωνία και μια οικογένεια μπορεί να συνεισφέρει θετικά και αρνητικά στον άτομο. Σε αντίθεση την αντίληψη που έχουμε ότι κάνεις μπορεί να εστιάζει σε κάτι και να αφήνει τα αλλά στην άκρη, στην πραγματικότητα όλα τα γεγονότα που αφορούν εμάς και τους γύρω μας σε κάποιο βαθμό τραβούν μέρος της προσοχής μας.
Είναι αμέτρητοι οι τομείς για τους οποίους θα μπορούσε κάνεις να κάνει αναφορά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατό να ελέγχει κάνεις τα πάντα και να μην κάνει λάθη, όμως όσο απλό και αν ακούγεται το καλύτερο που έχει να κάνει κάνεις για να βοηθήσει στην προσπάθεια ενός υποψήφιου είναι να έχει μια κοντινή, φροντιστικη και υποστηρικτική σχέση μαζί του αλλά και μια καλή επαφή με τα συναισθήματα του και τον εαυτό του. Να μπορεί να δώσει το στίγμα του αλλά αυτό το στίγμα να μην είναι δεσμευτικό και παρεμβατικό.
Πρόδρομος Ταράσης
Αγιου Ορους 62 Μαρουσι
2102750082
6980039673
Τρίτη 28 Απριλίου 2009
Επισκεφτειτε την σελιδα του www.dietup.gr
Επισκεφτειτε την σελιδα του www.dietup.gr με την οποια ξεκινησα να συνεργαζομαι στην επιστημονικη της ομαδα. Ειναι ενα πολυ αξιολογο portal που αφορα την διατροφη, την υγεια και την ευεξια σε ολους τους τομεις τους με πολλα αρθρα προτασεις και πρακτικες λυσεις για ολους.
Την βρηκα πολυ ενδιαφερουσα και την συνιστω
Την βρηκα πολυ ενδιαφερουσα και την συνιστω
Τρίτη 14 Απριλίου 2009
Το link του εργαστηριου διερευνησης ανθρωπινων σχεσεων
Εργαστηριο Διερευνησης Ανθρωπινων Σχεσεων Χαρις Κατακη
www.ergastirio.eu
www.ergastirio.eu
Κυριακή 12 Απριλίου 2009
Dr Paul Wachtel & Dr Ellen Wachtel
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ με τους Dr Paul Wachtel & Dr Ellen Wachtel
Σάββατο, 23 Μαϊου, 2009
Tο Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων, συνεχίζοντας την προσπάθεια δημιουργίας ενός μόνιμου ανοιχτού διαλόγου με άξονα τη σύνθεση στην ψυχοθεραπεία, έχει τη χαρά και την τιμή να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό, τον Paul και την Ellen Wachtel.
Σε αυτό το πλαίσιο, προσκαλούμε εκπαιδευόμενους θεραπευτές, επαγγελματίες του χώρου της ψυχικής υγείας αλλά και γενικότερα το ευρύ κοινό, να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν στη θεωρητική και βιωματική παρουσίαση του Paul και της Ellen Wachtel, έχοντας τη βεβαιότητα ότι θα εμπλουτίσουν ουσιαστικά τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους.
Ο Paul Wachtel, διακεκριμένος καθηγητής στο City University of New York (CUNY), είναι ένας από τους σημαντικότερους ψυχαναλυτές-ψυχοθεραπευτές, με εξαιρετικά πλούσια και πολυσχιδή επιστημονική και βιβλιογραφική δραστηριότητα. Ο Dr Wachtel είναι συγγραφέας πολυάριθμων βιβλίων, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες (μεταξύ των οποίων τα ιαπωνικά, τα τουρκικά και τα ελληνικά). Οι θεματικές των βιβλίων του καλύπτουν μια μεγάλη γκάμα γνωστικών πεδίων, όπως η ψυχανάλυση, η οικογενειακή θεραπεία, η ιστορία της ψυχοθεραπείας κ.ά., ενώ είναι μέλος της εκδοτικής επιτροπής σε πολλά περιοδικά του χώρου (Psychoanalytic Psychology, Journal of Marital and Family Therapy, Political Psychology και Journal of Social Distress and Homelessness). Επίσης, ο διάσημος θεραπευτής έχει αναπτύξει έντονη δραστηριότητα σε τομείς όπως τα ζητήματα φυλετικών διακρίσεων, οι οικονομικές ανισότητες, η οικολογία. κ.ά., δείχνοντας κοινωνική ευαισθησία σε θέματα που οφείλουν να απασχολούν κάθε επαγγελματία ψυχικής υγείας. Παράλληλα, ο Dr Wachtel έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της συγγραφικής και επιστημονικής του δραστηριότητας στη διάδοση και ανάπτυξη μιας συνθετικής οπτικής στην ψυχοθεραπεία -είναι μάλιστα ιδρυτικό μέλος της Society for the Exploration of Psychotherapy Integration-, υποστηρίζοντας ότι η σύνθεση και αξιοποίηση διαφορετικών προσεγγίσεων στην ψυχοθεραπεία αποτελούν εξαιρετικά γόνιμα εργαλεία στην πρακτική άσκηση κάθε θεραπευτή.
Στην παρουσίαση του Paul Wachtel θα συμμετάσχει η σύζυγος και συνεργάτιδά του Dr Ellen F. Wachtel, η οποία είναι κλινική ψυχολόγος, οικογενειακή θεραπεύτρια και επόπτρια στο Ινστιτούτο Οικογενειακής Θεραπείας Ackerman (Ackerman Institute for Family Therapy). H Ellen Wachtel δίνει πολύ συχνά σεμινάρια και διαλέξεις στις Η.Π.Α. και στο εξωτερικό με άξονα τη συνθετική προσέγγιση στη θεραπεία σε άτομα και οικογένειες.
Για την καλύτερη οργάνωση της Ημερίδας, θα μας βοηθούσατε ιδιαίτερα δηλώνοντας το ενδιαφέρον σας για συμμετοχή στην Ημερίδα.
Ευχαριστούμε και σας περιμένουμε!
Κονίτσης 33, 15125 Μαρούσι, Τηλ. 210-8063665, 210-6129290, Fax: 210-8062113, e-mail: info@ergastirio.eu, Lshr@otenet.gr
Σάββατο, 23 Μαϊου, 2009
Tο Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων, συνεχίζοντας την προσπάθεια δημιουργίας ενός μόνιμου ανοιχτού διαλόγου με άξονα τη σύνθεση στην ψυχοθεραπεία, έχει τη χαρά και την τιμή να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό, τον Paul και την Ellen Wachtel.
Σε αυτό το πλαίσιο, προσκαλούμε εκπαιδευόμενους θεραπευτές, επαγγελματίες του χώρου της ψυχικής υγείας αλλά και γενικότερα το ευρύ κοινό, να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν στη θεωρητική και βιωματική παρουσίαση του Paul και της Ellen Wachtel, έχοντας τη βεβαιότητα ότι θα εμπλουτίσουν ουσιαστικά τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους.
Ο Paul Wachtel, διακεκριμένος καθηγητής στο City University of New York (CUNY), είναι ένας από τους σημαντικότερους ψυχαναλυτές-ψυχοθεραπευτές, με εξαιρετικά πλούσια και πολυσχιδή επιστημονική και βιβλιογραφική δραστηριότητα. Ο Dr Wachtel είναι συγγραφέας πολυάριθμων βιβλίων, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες (μεταξύ των οποίων τα ιαπωνικά, τα τουρκικά και τα ελληνικά). Οι θεματικές των βιβλίων του καλύπτουν μια μεγάλη γκάμα γνωστικών πεδίων, όπως η ψυχανάλυση, η οικογενειακή θεραπεία, η ιστορία της ψυχοθεραπείας κ.ά., ενώ είναι μέλος της εκδοτικής επιτροπής σε πολλά περιοδικά του χώρου (Psychoanalytic Psychology, Journal of Marital and Family Therapy, Political Psychology και Journal of Social Distress and Homelessness). Επίσης, ο διάσημος θεραπευτής έχει αναπτύξει έντονη δραστηριότητα σε τομείς όπως τα ζητήματα φυλετικών διακρίσεων, οι οικονομικές ανισότητες, η οικολογία. κ.ά., δείχνοντας κοινωνική ευαισθησία σε θέματα που οφείλουν να απασχολούν κάθε επαγγελματία ψυχικής υγείας. Παράλληλα, ο Dr Wachtel έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της συγγραφικής και επιστημονικής του δραστηριότητας στη διάδοση και ανάπτυξη μιας συνθετικής οπτικής στην ψυχοθεραπεία -είναι μάλιστα ιδρυτικό μέλος της Society for the Exploration of Psychotherapy Integration-, υποστηρίζοντας ότι η σύνθεση και αξιοποίηση διαφορετικών προσεγγίσεων στην ψυχοθεραπεία αποτελούν εξαιρετικά γόνιμα εργαλεία στην πρακτική άσκηση κάθε θεραπευτή.
Στην παρουσίαση του Paul Wachtel θα συμμετάσχει η σύζυγος και συνεργάτιδά του Dr Ellen F. Wachtel, η οποία είναι κλινική ψυχολόγος, οικογενειακή θεραπεύτρια και επόπτρια στο Ινστιτούτο Οικογενειακής Θεραπείας Ackerman (Ackerman Institute for Family Therapy). H Ellen Wachtel δίνει πολύ συχνά σεμινάρια και διαλέξεις στις Η.Π.Α. και στο εξωτερικό με άξονα τη συνθετική προσέγγιση στη θεραπεία σε άτομα και οικογένειες.
Για την καλύτερη οργάνωση της Ημερίδας, θα μας βοηθούσατε ιδιαίτερα δηλώνοντας το ενδιαφέρον σας για συμμετοχή στην Ημερίδα.
Ευχαριστούμε και σας περιμένουμε!
Κονίτσης 33, 15125 Μαρούσι, Τηλ. 210-8063665, 210-6129290, Fax: 210-8062113, e-mail: info@ergastirio.eu, Lshr@otenet.gr
Το περιστατικο στου Ρεντη
Ολα τα ακουσαμε, να γινονται αναλυσεις για ολα οσα εγιναν στην σχολη του ΟΑΕΔ και κανενας μας ποτε δεν απορρησε γιατι ενα παιδι αποφασιζει να σκοτωσει και να πεθανει, και πολλοι λοιπον ηταν αυτοι οι και καλα ειδικοι που προσπαθησαν εκ των υστερων να πουν τι εγινε, αλλα γιατι τοσοι ανθρωποι που βλεπουν καθε μερα τοσα παιδια, που ειναι δασκαλοι , που ειναι εκπαιδευτικοι και δεν μπορουν να διαχωρισουν ποτε ενα παιδι εχει καποια παθολογια και ειναι επικινδυνο για τον εαυτο του και τους αλλους ή πολυ απλα υποφερει... ολοι βλεπουν αλλα κανεις δεν ξερει τι να κανει και αν ξερει αδιαφορει
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009
Ανθρωπινες συνθηκες στις Φυλακες
Για αλλη μια φορα ετοιμαζεται ενα κινημα εξεγερσης στις φυλακες, απο τοτε που μιλουσαμε για αλλαγες και για καποιες κινησεις που να ανακουφιζαν τους φυλακισμενους. Οι κρατουμενοι σημερα κοιμουνται στο πατωμα σε ορισμενες περιπτωσεις 3 ατομα σε κρεβατι για δυο, υπεραριθμοι και χωρις την αξιοπρεπεια τους.
Η θερμανση που και που παρουσα και αυτη ....
Το ζεστο νερο γινεται με τις κεραιες τις τηλεορασης που συνδεουν στις λαμπες οι κρατουμενοι με κινδυνο ζωης...
Ας κανουμε κατι...
Η θερμανση που και που παρουσα και αυτη ....
Το ζεστο νερο γινεται με τις κεραιες τις τηλεορασης που συνδεουν στις λαμπες οι κρατουμενοι με κινδυνο ζωης...
Ας κανουμε κατι...
Κυριακή 15 Μαρτίου 2009
Dr Daniel J. Siegel
Το Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων
διοργανώνει ΗΜΕΡΙΔΑ με θέμα:
"Όταν νιώθει το Μυαλό και σκέφτεται η Καρδιά"
Με καλεσμένο ομιλητή τον
Dr Daniel J. Siegel
ψυχίατρο-νευροβιολόγο
Σάββατο, 28 Μαρτίου, 2009 09.00 – 19.00
στο Πολιτιστικό Κέντρο ΔΑΪΣ - Εκπαιδευτήρια Δούκα
(Τέρμα οδού Σωρού, Παράδεισος Αμαρουσίου
Δικαίωμα συμμετοχής: 100,00 ευρώ - Εκπαιδευόμενοι, φοιτητές: 50,00 ευρώ
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΗΜΕΡΙΔΩΝ
ΣΥΝΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ
Στη σημερινή εποχή, ολοένα και περισσότερες φωνές από πολλά και διαφορετικά επιστημονικά πεδία επισημαίνουν την ανάγκη για μια ολιστική και συνθετική προσέγγιση των κοινωνικών –και όχι μόνο– φαινομένων. Φαίνεται πια σχεδόν βέβαιο ότι καμία μεμονωμένη και περιχαρακωμένη θεωρία, όσο φιλόδοξη κι αν είναι, δεν μπορεί να περιγράψει και να ερμηνεύσει ικανοποιητικά την πολύπλοκη και ραγδαία μεταβαλλόμενη κοινωνική πραγματικότητα.
Το Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων, έχοντας δημιουργηθεί στη βάση μιας συνθετικής προσέγγισης, προσφέρει για περισσότερο από 25 χρόνια εκπαίδευση, θεραπεία και έρευνα στο χώρο της ψυχικής υγείας. Η συσσωρευμένη εμπειρία που έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια μέσα από την καθημερινή επαφή με επαγγελματίες του χώρου, εκπαιδευόμενους, γονείς και άλλες κοινωνικές ομάδες, ανέδειξε ως επιτακτική την ανάγκη για περισσότερη και ουσιαστικότερη ενημέρωση και επαφή με τις σύγχρονες εξελίξεις στο χώρο της ψυχικής υγείας, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Προς την κατεύθυνση αυτή, το Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να διοργανώσει ανοιχτές εκδηλώσεις, με προσκεκλημένους επιστήμονες διεθνούς εμβέλειας, από πολλά και διαφορετικά πεδία των ευρύτερων ανθρωπιστικών επιστημών, με στόχο να ανοίξει και να διευρύνει το διάλογο γύρω από την προσπάθεια σύνθεσης και αξιοποίησης, τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά, πεδίων όπως η ψυχοθεραπεία, η οικογενειακή θεραπεία, οι νευροεπιστήμες, η διασυνδετική ιατρική κ.ά. Στο ίδιο πλαίσιο και προκειμένου να δώσουμε την ευκαιρία στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό να έρθει σε επαφή με το πλούσιο συγγραφικό έργο των εκάστοτε προσκεκλημένων μας, θα εκδοθούν μέσα από τη σειρά του Εργαστηρίου «Ανθρώπινα Συστήματα» ορισμένα από τα σημαντικότερα βιβλία τους.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
09.00-09.30 Προσέλευση
09.30-10.00 Άνοιγμα Ημερίδας: Χ. Κατάκη - Χαιρετισμοί
10.00-12.00 ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ - Εισήγηση: Dr Daniel J. Siegel
"Νους υγιής σε σχέσεις υγιείς: Πώς οι διαπροσωπικές σχέσεις, ο νους και ο εγκέφαλος συνδιαμορφώνουν αυτό που είμαστε"
Ο Dr Siegel, αφήνοντας πίσω τις άγονες διχοτομήσεις γονιδίων-περιβάλλοντος και τη βιολογική αιτιοκρατία, προτείνει μια νέα θεώρηση κατανόησης του ανθρώπου. Συγκεντρώνοντας τα πορίσματα των νευροεπιστημών για τη λειτουργία της μνήμης, των συναισθημάτων και την οργάνωση του εγκεφάλου μας μέσω των διαπροσωπικών σχέσεων, καθώς και τις γνώσεις μας για τους πρώιμους συναισθηματικούς δεσμούς στην οικογένεια, καταλήγει στη συνθετική του προσέγγιση που ονόμασε διαπροσωπική νευροβιολογία (interpersonal neurobiology).
Σχολιασμός: Ανδρουτσοπούλου Α., Καλαρρύτης Γ., Μπαφίτη Τ., Στυλιανούδη Λ.
12.00.13.00 Συζήτηση με το κοινό – Κλείσιμο πρωινής συνεδρίας
13.00-14.30 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ (ελαφρύ γεύμα)
14.30-18.30 ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ
14.30-16.00 Εισήγηση: Dr Daniel J. Siegel
"Εμπλουτίζοντας το γονεϊκό ρόλο με τα ευρήματα των νευροεπιστημών"
Δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη συναισθηματική σύνδεση και επικοινωνία μεταξύ γονέων-παιδιών, ο Dr Siegel υποστηρίζει ότι η επιτυχία της περνάει μέσα από την αυτογνωσία του γονέα. Έτσι, το να είσαι γονέας δεν είναι απλώς ένας ρόλος, αλλά μέρος αυτού που είσαι ως άνθρωπος. Στην εισήγησή του θα διερευνήσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γονείς στο μεγάλωμα των παιδιών, παρουσιάζοντας, θεωρητικά και πρακτικά, τρόπους για την ανάπτυξη σχέσεων ασφαλούς βάσης μεταξύ παιδιών και γονέων.
Σχολιασμός: Αντωνίου Π., Βερβενιώτης Σ., Ζιούβας Χ., Κατάκη Λ., Πολυχρόνης Π.
Συζήτηση με το κοινό
16.00-16.30 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ (καφές)
16.30-18.00 Εισήγηση: Dr Daniel J. Siegel
«Διαπροσωπική Νευροβιολογία και ψυχοθεραπεία Ένα συνθετικό πλαίσιο για την προώθηση της θεραπευτικής αλλαγής»
Ο Dr Siegel παρουσιάζει πώς η ψυχοθεραπεία διαμορφώνει τη λειτουργία και τη δομή του εγκεφάλου. Με άξονα τις θεωρητικές του θέσεις, παρουσιάζει συγκεκριμένες πρακτικές για τη διαμόρφωση μιας αποτελεσματικότερης θεραπευτικής σχέσης, η οποία αποτελεί το βασικότερο μοχλό της θεραπευτικής αλλαγής.
Σχολιασμός: Ζώτος Α., Κίσσας Γ., Σιγάλα Γ., Τοδούλου Μ.
Συζήτηση με το κοινό
18.00-19.00 Σύνθεση – Απολογισμός Ημερίδας
ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ
Επιστημονική Επιτροπή Οργανωτική Επιτροπή
Κατάκη Χ. (πρόεδρος) Σταματάκη Μ. (υπεύθυνη)
Ανδρουτσοπούλου Α.
Βερβενιώτης Σ.
Ζιούβας Χ.
Ζώτος Α.
Καλαρρύτης Γ.
Κίσσας Γ.
Μαριδάκη-Κασσωτάκη Κ.
Μπαφίτη Τ.
Μπογδάνης Γ.
Πλατάκη Μ.
Πολυχρόνης Π. Γραμματεία
Πυρουνάκη Μ. Χαΐτογλου Σ. (υπεύθυνη)
Σιγάλα Γ. Σούλαρη Ε.
Τοδούλου Μ. Πατσαμάνη Μ.
ΕΓΓΡΑΦΗ
Για την εγγραφή σας στην Ημερίδα μπορείτε, εναλλακτικά:
1. Να δηλώσετε τηλεφωνικά ή μέσω e-mail την εγγραφή σας, καταθέτοντας συγχρόνως το ποσό συμμετοχής στο λογ/σμό του Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων: ALPHA BANK 987-002002000826. Το καταθετήριο, όπου θα πρέπει να αναγράφεται το όνομά σας και η ταχυδρομική σας διεύθυνση, αφού το βγάλετε φωτοτυπία, το στέλνετε στο fax του Εργαστηρίου: 210-8062113.
2. Να εγγραφείτε απευθείας στη Γραμματεία του Εργαστηρίου: Κονίτσης 33, Μαρούσι.
3. Να κάνετε την εγγραφή σας επιτόπου, κατά τη διάρκεια προσέλευσής σας στην Ημερίδα.
Σημείωση: Συστήνουμε να προτιμήσετε τις δύο πρώτες εναλλακτικές εγγραφής, ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός κατά τη διάρκεια της προσέλευσής σας.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη γραμματεία του Εργαστηρίου: Τηλ.: 210 8063665, 6129290, Fax: 210-8062113 (Δευτέρα-Τετάρτη, 10.00-17.00, Πέμπτη-Παρασκευή, 14.00-20.00).
E-mail: Lshr@otenet.gr, Site: www.ergastirio.eu.
διοργανώνει ΗΜΕΡΙΔΑ με θέμα:
"Όταν νιώθει το Μυαλό και σκέφτεται η Καρδιά"
Με καλεσμένο ομιλητή τον
Dr Daniel J. Siegel
ψυχίατρο-νευροβιολόγο
Σάββατο, 28 Μαρτίου, 2009 09.00 – 19.00
στο Πολιτιστικό Κέντρο ΔΑΪΣ - Εκπαιδευτήρια Δούκα
(Τέρμα οδού Σωρού, Παράδεισος Αμαρουσίου
Δικαίωμα συμμετοχής: 100,00 ευρώ - Εκπαιδευόμενοι, φοιτητές: 50,00 ευρώ
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΗΜΕΡΙΔΩΝ
ΣΥΝΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ
Στη σημερινή εποχή, ολοένα και περισσότερες φωνές από πολλά και διαφορετικά επιστημονικά πεδία επισημαίνουν την ανάγκη για μια ολιστική και συνθετική προσέγγιση των κοινωνικών –και όχι μόνο– φαινομένων. Φαίνεται πια σχεδόν βέβαιο ότι καμία μεμονωμένη και περιχαρακωμένη θεωρία, όσο φιλόδοξη κι αν είναι, δεν μπορεί να περιγράψει και να ερμηνεύσει ικανοποιητικά την πολύπλοκη και ραγδαία μεταβαλλόμενη κοινωνική πραγματικότητα.
Το Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων, έχοντας δημιουργηθεί στη βάση μιας συνθετικής προσέγγισης, προσφέρει για περισσότερο από 25 χρόνια εκπαίδευση, θεραπεία και έρευνα στο χώρο της ψυχικής υγείας. Η συσσωρευμένη εμπειρία που έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια μέσα από την καθημερινή επαφή με επαγγελματίες του χώρου, εκπαιδευόμενους, γονείς και άλλες κοινωνικές ομάδες, ανέδειξε ως επιτακτική την ανάγκη για περισσότερη και ουσιαστικότερη ενημέρωση και επαφή με τις σύγχρονες εξελίξεις στο χώρο της ψυχικής υγείας, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Προς την κατεύθυνση αυτή, το Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να διοργανώσει ανοιχτές εκδηλώσεις, με προσκεκλημένους επιστήμονες διεθνούς εμβέλειας, από πολλά και διαφορετικά πεδία των ευρύτερων ανθρωπιστικών επιστημών, με στόχο να ανοίξει και να διευρύνει το διάλογο γύρω από την προσπάθεια σύνθεσης και αξιοποίησης, τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά, πεδίων όπως η ψυχοθεραπεία, η οικογενειακή θεραπεία, οι νευροεπιστήμες, η διασυνδετική ιατρική κ.ά. Στο ίδιο πλαίσιο και προκειμένου να δώσουμε την ευκαιρία στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό να έρθει σε επαφή με το πλούσιο συγγραφικό έργο των εκάστοτε προσκεκλημένων μας, θα εκδοθούν μέσα από τη σειρά του Εργαστηρίου «Ανθρώπινα Συστήματα» ορισμένα από τα σημαντικότερα βιβλία τους.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
09.00-09.30 Προσέλευση
09.30-10.00 Άνοιγμα Ημερίδας: Χ. Κατάκη - Χαιρετισμοί
10.00-12.00 ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ - Εισήγηση: Dr Daniel J. Siegel
"Νους υγιής σε σχέσεις υγιείς: Πώς οι διαπροσωπικές σχέσεις, ο νους και ο εγκέφαλος συνδιαμορφώνουν αυτό που είμαστε"
Ο Dr Siegel, αφήνοντας πίσω τις άγονες διχοτομήσεις γονιδίων-περιβάλλοντος και τη βιολογική αιτιοκρατία, προτείνει μια νέα θεώρηση κατανόησης του ανθρώπου. Συγκεντρώνοντας τα πορίσματα των νευροεπιστημών για τη λειτουργία της μνήμης, των συναισθημάτων και την οργάνωση του εγκεφάλου μας μέσω των διαπροσωπικών σχέσεων, καθώς και τις γνώσεις μας για τους πρώιμους συναισθηματικούς δεσμούς στην οικογένεια, καταλήγει στη συνθετική του προσέγγιση που ονόμασε διαπροσωπική νευροβιολογία (interpersonal neurobiology).
Σχολιασμός: Ανδρουτσοπούλου Α., Καλαρρύτης Γ., Μπαφίτη Τ., Στυλιανούδη Λ.
12.00.13.00 Συζήτηση με το κοινό – Κλείσιμο πρωινής συνεδρίας
13.00-14.30 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ (ελαφρύ γεύμα)
14.30-18.30 ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ
14.30-16.00 Εισήγηση: Dr Daniel J. Siegel
"Εμπλουτίζοντας το γονεϊκό ρόλο με τα ευρήματα των νευροεπιστημών"
Δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη συναισθηματική σύνδεση και επικοινωνία μεταξύ γονέων-παιδιών, ο Dr Siegel υποστηρίζει ότι η επιτυχία της περνάει μέσα από την αυτογνωσία του γονέα. Έτσι, το να είσαι γονέας δεν είναι απλώς ένας ρόλος, αλλά μέρος αυτού που είσαι ως άνθρωπος. Στην εισήγησή του θα διερευνήσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γονείς στο μεγάλωμα των παιδιών, παρουσιάζοντας, θεωρητικά και πρακτικά, τρόπους για την ανάπτυξη σχέσεων ασφαλούς βάσης μεταξύ παιδιών και γονέων.
Σχολιασμός: Αντωνίου Π., Βερβενιώτης Σ., Ζιούβας Χ., Κατάκη Λ., Πολυχρόνης Π.
Συζήτηση με το κοινό
16.00-16.30 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ (καφές)
16.30-18.00 Εισήγηση: Dr Daniel J. Siegel
«Διαπροσωπική Νευροβιολογία και ψυχοθεραπεία Ένα συνθετικό πλαίσιο για την προώθηση της θεραπευτικής αλλαγής»
Ο Dr Siegel παρουσιάζει πώς η ψυχοθεραπεία διαμορφώνει τη λειτουργία και τη δομή του εγκεφάλου. Με άξονα τις θεωρητικές του θέσεις, παρουσιάζει συγκεκριμένες πρακτικές για τη διαμόρφωση μιας αποτελεσματικότερης θεραπευτικής σχέσης, η οποία αποτελεί το βασικότερο μοχλό της θεραπευτικής αλλαγής.
Σχολιασμός: Ζώτος Α., Κίσσας Γ., Σιγάλα Γ., Τοδούλου Μ.
Συζήτηση με το κοινό
18.00-19.00 Σύνθεση – Απολογισμός Ημερίδας
ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ
Επιστημονική Επιτροπή Οργανωτική Επιτροπή
Κατάκη Χ. (πρόεδρος) Σταματάκη Μ. (υπεύθυνη)
Ανδρουτσοπούλου Α.
Βερβενιώτης Σ.
Ζιούβας Χ.
Ζώτος Α.
Καλαρρύτης Γ.
Κίσσας Γ.
Μαριδάκη-Κασσωτάκη Κ.
Μπαφίτη Τ.
Μπογδάνης Γ.
Πλατάκη Μ.
Πολυχρόνης Π. Γραμματεία
Πυρουνάκη Μ. Χαΐτογλου Σ. (υπεύθυνη)
Σιγάλα Γ. Σούλαρη Ε.
Τοδούλου Μ. Πατσαμάνη Μ.
ΕΓΓΡΑΦΗ
Για την εγγραφή σας στην Ημερίδα μπορείτε, εναλλακτικά:
1. Να δηλώσετε τηλεφωνικά ή μέσω e-mail την εγγραφή σας, καταθέτοντας συγχρόνως το ποσό συμμετοχής στο λογ/σμό του Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων: ALPHA BANK 987-002002000826. Το καταθετήριο, όπου θα πρέπει να αναγράφεται το όνομά σας και η ταχυδρομική σας διεύθυνση, αφού το βγάλετε φωτοτυπία, το στέλνετε στο fax του Εργαστηρίου: 210-8062113.
2. Να εγγραφείτε απευθείας στη Γραμματεία του Εργαστηρίου: Κονίτσης 33, Μαρούσι.
3. Να κάνετε την εγγραφή σας επιτόπου, κατά τη διάρκεια προσέλευσής σας στην Ημερίδα.
Σημείωση: Συστήνουμε να προτιμήσετε τις δύο πρώτες εναλλακτικές εγγραφής, ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός κατά τη διάρκεια της προσέλευσής σας.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη γραμματεία του Εργαστηρίου: Τηλ.: 210 8063665, 6129290, Fax: 210-8062113 (Δευτέρα-Τετάρτη, 10.00-17.00, Πέμπτη-Παρασκευή, 14.00-20.00).
E-mail: Lshr@otenet.gr, Site: www.ergastirio.eu.
Τι είναι η Ώρα της Γης
Τι είναι η Ώρα της Γης
Η Ώρα της Γης (EARTH HOUR) ξεκίνησε ως μία εκστρατεία ευαισθητοποίησης που καλούσε τους πολίτες του Σίδνεϊ για να σβήσουν τα φώτα τους ένα βράδυ, για μια ώρα. Η ενέργεια αυτή σύντομα μετατράπηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πρωτοβουλίες ενάντια στην κλιματική αλλαγή παγκοσμίως. Φέτος, στις 20.30 το Σάββατο 28 Μαρτίου, καλούμε τους πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο να σβήσουν τα φώτα τους για μία ώρα – την Ώρα της Γης. Στόχος μας είναι να συμμετάσχουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, σε περισσότερες από 1000 πόλεις, και όλοι μαζί να αποδείξουμε πως είναι δυνατόν να δράσουμε ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η Ώρα της Γης ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με τη συμμετοχή 2.2 εκατομμυρίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα. Μόλις έναν χρόνο αργότερα η εκστρατεία μετατράπηκε σε ένα παγκόσμιο κίνημα για το κλίμα με τη συμμετοχή 100 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 35 χώρες. Παγκοσμίως γνωστά κτίρια και τοποθεσίες όπως η γέφυρα Golden Gate και το Κολοσσαίο, σκοτείνιασαν για μία ώρα και μετατράπηκαν σε σύμβολα ελπίδας για ένα πρόβλημα που γίνεται κάθε ώρα και πιο έντονο.
Η Ώρα της Γης 2009 απευθύνεται σε κάθε πολίτη, κάθε επιχείρηση και κάθε ανθρώπινη κοινότητα στον πλανήτη. Μας καλεί να δράσουμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συμμετέχουμε ενεργά σε πρωτοβουλίες για ένα βιώσιμο μέλλον. Πασίγνωστες τοποθεσίες, μνημεία και κτίρια σε όλο τον πλανήτη θα σκοτεινιάσουν και φέτος. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους και θα ενώσουν για μία ώρα τις ζωές για το μέλλον του πολύτιμου πλανήτη μας.
Περισσότερες από 64 χώρες συμμετέχουν στην Ώρα της Γης 2009. Αυτός ο αριθμός μεγαλώνει καθημερινά, καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως μία τόσο απλή ενέργεια, όπως το να σβήσουν τα φώτα τους, μπορεί να έχει τόσο μεγάλη συμβολή στην έλευση της αλλαγής.
Η Ώρα της Γης είναι ένα μήνυμα ελπίδας και δράσης.
Η Ώρα της Γης (EARTH HOUR) ξεκίνησε ως μία εκστρατεία ευαισθητοποίησης που καλούσε τους πολίτες του Σίδνεϊ για να σβήσουν τα φώτα τους ένα βράδυ, για μια ώρα. Η ενέργεια αυτή σύντομα μετατράπηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πρωτοβουλίες ενάντια στην κλιματική αλλαγή παγκοσμίως. Φέτος, στις 20.30 το Σάββατο 28 Μαρτίου, καλούμε τους πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο να σβήσουν τα φώτα τους για μία ώρα – την Ώρα της Γης. Στόχος μας είναι να συμμετάσχουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, σε περισσότερες από 1000 πόλεις, και όλοι μαζί να αποδείξουμε πως είναι δυνατόν να δράσουμε ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η Ώρα της Γης ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με τη συμμετοχή 2.2 εκατομμυρίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα. Μόλις έναν χρόνο αργότερα η εκστρατεία μετατράπηκε σε ένα παγκόσμιο κίνημα για το κλίμα με τη συμμετοχή 100 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 35 χώρες. Παγκοσμίως γνωστά κτίρια και τοποθεσίες όπως η γέφυρα Golden Gate και το Κολοσσαίο, σκοτείνιασαν για μία ώρα και μετατράπηκαν σε σύμβολα ελπίδας για ένα πρόβλημα που γίνεται κάθε ώρα και πιο έντονο.
Η Ώρα της Γης 2009 απευθύνεται σε κάθε πολίτη, κάθε επιχείρηση και κάθε ανθρώπινη κοινότητα στον πλανήτη. Μας καλεί να δράσουμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συμμετέχουμε ενεργά σε πρωτοβουλίες για ένα βιώσιμο μέλλον. Πασίγνωστες τοποθεσίες, μνημεία και κτίρια σε όλο τον πλανήτη θα σκοτεινιάσουν και φέτος. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους και θα ενώσουν για μία ώρα τις ζωές για το μέλλον του πολύτιμου πλανήτη μας.
Περισσότερες από 64 χώρες συμμετέχουν στην Ώρα της Γης 2009. Αυτός ο αριθμός μεγαλώνει καθημερινά, καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως μία τόσο απλή ενέργεια, όπως το να σβήσουν τα φώτα τους, μπορεί να έχει τόσο μεγάλη συμβολή στην έλευση της αλλαγής.
Η Ώρα της Γης είναι ένα μήνυμα ελπίδας και δράσης.
Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009
Αρκει ενα ελικοπτερο
Αρκει ενα ελικοπτερο και μια ανεμοσκαλα, αλλοτε μια χειροβομβιδα αλλοτε κατι αλλο για να ξεσκεπασει το καλογιαλυσμενο καπλαμα που υπαρχει απο κατω απο αυτη την πολη που μας το πουλαει για μαρμαρο και μοιαζει τοσο με αυτο.
Ολα σπανε σε ενα μονο λεπτο απλα με μια απλη ιδεα... ενα ελικοπτερο και μια σκαλα πανω απο την φυλακη.
Ολα σπανε σε ενα μονο λεπτο απλα με μια απλη ιδεα... ενα ελικοπτερο και μια σκαλα πανω απο την φυλακη.
Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009
μερικοι δεν ξεπουλανε τον εαυτο τους
πολυ χαρηκα οταν ακουσα για την αρνηση της κυριας κουνεβα στην προταση να γινει βουλευτης, να μπει δηλαδη στο ψηφοδελτιο ενος κομματος. Μα καλα νομιζουν οτι ειναι διαφημιστικο κολπο το να παθαινει κανεις κατι τετοιο.
Αλλο ειναι να εχει κανεις αναγκη για χρηματα αλλο να ξεπουλαει τον εαυτο του. Δεν ειναι το ηθος τοσο συνδεδεμενο με τα χρηματα καμμια φορα....
Αλλο ειναι να εχει κανεις αναγκη για χρηματα αλλο να ξεπουλαει τον εαυτο του. Δεν ειναι το ηθος τοσο συνδεδεμενο με τα χρηματα καμμια φορα....
Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009
Αιχμαλωσια
Τον τελευταιο καιρο σκεφτομαι οτι η αιχμαλωσια της οικονομικης καταρευσης δημιουργει προβληματα , οχι μονο κοινωνικα και οικονομικα αλλα και μας μουδιαζει απο το να σκεφτουμε γυρω απο τον κοσμο μας και την ζωη μας αλλα και μας στερει την δυνατοτητα να σπασουμε την σιωπη για ολα οσα επιτρεπουμε να συμβαινουν στους αλλους και τους κανουν να υποφερουν διχως τελος.
Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009
Ας μεταναστευσουμε
Αν τους μεταναστες δεν τους μπορουμε , την χωρα μας δεν την μπορουμε, μηπως αν φυγουμε συνδυασουμε και την εμπειρια της ζωης ενος μεταναστη μπας και μπουμε στα παπουτσια του και συγχρονως εξασφαλισουμε μια καλυτερη ζωη στο εξωτερικο.
Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009
Ατυχες στιγμες
Ατυχες περιστατικο, τρομοκρατες και οι σφαιρες καλυπτουν και αποκαλυπτουν μια μεγαλη και ασχημη πραγματικοτητα. Οι αστυνομοι βλεπουν τις σφαιρες και τις ζωες των ανθρωπων σαν αριθμους και οι τρομοκρατικες οργανωσεις οργανωσεις δεν βλεπουν τους ανθρωπους πισω απο τους αριθμους των αστυνομικων.
Καλυπτουν αλλα δεν πειθουν.
Καλυπτουν αλλα δεν πειθουν.
Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009
Εκλογες στο Ιρακ
Εκλογες στο Ιρακ, ενα μερος που ακομα εχει πολεμο, ακομα μετρουν θυματα και τωρα χαιρονται που τα ελλατωσαν... Για πρωτη φορα ομως κατι αρχισε να αλλαζει και αυτη η ελπιδα εστω και στημενη κατι φαινεται να δειχνει. Εχω παντα βεβαια την εικονα οτι αντιμετωπιζουν τον λαο αυτο σαν να ειναι εντομα και περιμενουν να δουν οτι τα κανουν καλα και μετα να τους αφησουν εννοειται χωρις βοηθεια(οχι οτι τωρα τους δινουν) στην μοιρα τους και να πανε να καταστρεψουν αλλους.
Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009
Κωνσταντινα Κουνεβα
Με αφορμη την πορεια συμπαραστασης στην Κωνστασντινα Κουνεβα, θυμαμαι μια παλιοτερη αναρτηση και την παραθετω. Ο λογος που το ξαναθυμομαστε ειναι γιατι καποιοι προτιμουν να το ξεχνουν, γιατι δεν ειναι ελληνιδα... γιατι δεν εργαζοταν σαν καθαριστρια...
Μαλλον μερικοι δειλοι ειναι Ντοπιοι και μερικοι ηρωες ΞΕΝΟΙ.
"Βιτριολι σε οποιον σηκωνει κεφαλι"
Ανατρεξτε να το διαβασετε.
Μαλλον μερικοι δειλοι ειναι Ντοπιοι και μερικοι ηρωες ΞΕΝΟΙ.
"Βιτριολι σε οποιον σηκωνει κεφαλι"
Ανατρεξτε να το διαβασετε.
Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009
Παιδεια και αγνοια
Παιδεια και αγνοια και τσακωνονται οι προεδροι για το ποιος θα εχει την ευθυνη των συζητησεων, δεν εχουν λεει αντιπαλοτητα, μαλλον εχουν φιλοδοξια και μια αναγκη να μεινει το ονομα τους στην ιστορια των ανθρωπων που εκαναν τα παντα για να μην γινει τιποτα αλλα δεν εφταιγαν εκει.
Μιλαμε μαλλον με ορους 30 χρονια πριν και το πρωτο ονομα στην Μαρκιζα δεν ειναι πια τσακωμος στα μπουζουκια.
Να μιλησουμε για την ΟΛΜΕ χεχε
Οτι θυμαμαι απο τις ταξεις ειναι οτι πιο ασχημο και βαρετο μπορει να ονομαστει παιδεια ε μαλλον αυτοι ειναι και αυτοι που την αποτελλουν
Ας πανε ολοι στον Δια... λογο
Μιλαμε μαλλον με ορους 30 χρονια πριν και το πρωτο ονομα στην Μαρκιζα δεν ειναι πια τσακωμος στα μπουζουκια.
Να μιλησουμε για την ΟΛΜΕ χεχε
Οτι θυμαμαι απο τις ταξεις ειναι οτι πιο ασχημο και βαρετο μπορει να ονομαστει παιδεια ε μαλλον αυτοι ειναι και αυτοι που την αποτελλουν
Ας πανε ολοι στον Δια... λογο
Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009
Τα τρακτερ αποχωρουν και η Τουρκια αλλαζει προσωπα
Τροποι να αλλαζουν τα προσωπα, και τα συναισθηματα ενω τα τρακτερ μπουκωνονται απο την προσωρινη και τεχνιτη λυση αλλα ετσι εχουν μαθει. Πανω που πηγαμε να πουμε οτι η νεα γενια ειναι πιο μαχητικη, αλλα πως να μαχεται κανεις χρησιμοποιωντας παλια ρουχα και μεσα μαθαινοντας και βελτιωνοντας τα κολπα των παλιων αλλα χωρις νεες ιδεες, οχι πως εχουν περιθωρια αλλα ολα κυκλος ειναι.
Η Τουρκια αλλαζει προσωπα αναλογα με το τι της εχουν πει και τι τις εχουν μαθει και εκεινη παλι δεσμια του παρελθοντος με τον ιδιο τροπο και το επιθετικο και το φιλικο, ολα για μια ισορροπια ετσι και αλλιως ολοι μας ετσι κανουμε
Η Τουρκια αλλαζει προσωπα αναλογα με το τι της εχουν πει και τι τις εχουν μαθει και εκεινη παλι δεσμια του παρελθοντος με τον ιδιο τροπο και το επιθετικο και το φιλικο, ολα για μια ισορροπια ετσι και αλλιως ολοι μας ετσι κανουμε
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009
Επαναστασεις και ρωγμες
Επαναστατες οι Ελληνες, βγαινουν στους δρομους, κλεινουν τους δρομους και εχουν επαφη με τον δρομο, εναν δρομο που φαινεται τελικα να ειναι καταφυγιο για την μη συγκλιση των αγωνων και ισως και ενα μερος προδοσιας... Ποσοι αραγε υπηρετουν τον αγωνα και ποσοι ενα συμφερον αυτου που θελει να παρει τον ρολο αυτου που κηνυγα τα συμφεροντα....
Ποσο ευκολα κουραζεται το δικαιο αιτημα... και εγω τελικα τι να καταλαβω οτι δικαιοθηκε κανεις η τσαμπα ολο αυτο.
Ποσο ευκολα κουραζεται το δικαιο αιτημα... και εγω τελικα τι να καταλαβω οτι δικαιοθηκε κανεις η τσαμπα ολο αυτο.
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009
Τα δεντρα...
Τα δεντρα , τα πριονια, μας θυμιζουν ποσο θυμωμενοι ειμαστε. Ειναι αφορμη και λογος , ο πιο μικρος , ο πιο μεγαλος... να βγουμε στους δρομους, μαυρα εργα νυχτα γινονται και ολα συγκλινουν σε μια εκρηξη.. ποσο θα κρατησει κανεις δεν ξερει και ολοι κραταμε την ανασα μας καθε φορα μεχρι να δουμε ποσο θα αντεξει ο διπλανος.
κλεινουμε μια φυλακη
Κλεινει μια φυλακη και ολοι χαιρονται , μα ο κοσμος ολος γινεται μερα με την μερα μια φυλακη. Ενα στρατοπεδο συγκεντρωσης και μια σκληρη απομονωση παντου, διπλα μας κοντα μας, μακρια και μεσα μας. Μερη στον πλανητη που δεν επιτρεπεται να ουτε να δυσανασχετισουν με τον ολεθρο. Μηπως ενισχυονται οι παροπιδες οταν κανουμε οτι δεν βλεπουμε τους τυρρανους που κλεινουν τα ματια των λαων τους.
Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009
Εγκληματα πολεμου και πικρα σεναρια
Απο εδω και απο εκει, σεναρια, σκληρη πραγματικοτητα και οση εκμεταλλευση υπαρχει απο την μια πλευρα, υπαρχει και απο την αλλη. Η μια πλευρα αποκαλυπτει η αλλη καλυπτει την τωρινη συμφορα με μια παλια. Θυμωμενοι και ενωμενοι ολοι οι πολιτικοι ανδρες Ελληνες μιλουν για τους νεκρους των αλλων, και κλαινε σχεδον ... απο την αλλη πλευρα του Αιγιου σβηνεται η φτωχεια με την στρατιωτικη διεκδικιση... παιχνιδια ουτε για παιδια ...
Μια μυρωδια και ολα πισω
Μια μυρωδια, μια εικονα , μια αισθηση και παμε πισω με την δυναμη του σημερα, τοτε μονο τοτε θυμαται κανεις τι εμαθε και τι κερδισε ολο τον καιρο που ξοδεψε διθεν μαθαινοντας τους αλλους , μαθαινοντας τον εαυτο του. Μια ευκαιρια , μια ιστορια που επαναλαμβανεται και θελει ενα μαχαιρι στην επαναληψη και μια κλωστη να βρει τον δρομο της, μια κλωστη που κρεμεται σε μια κλωστη... Ισορροπιες, χειρισμοι και δυναμη σε ενα τραπεζι και απο την αλλη ανθρωποι , ανθρωποι που ζουν και παλευουν για να υπαρχουν. Δεν ειναι απλα ενα παιχνιδι... γιατι ετσι φαινεται , οσοι ανακαληψατε τον ληστη, καταλαβατε οτι δεν ειναι πια ενα παιχνιδι.
καληνυχτα
καληνυχτα
Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009
Φωτια που ακινητοποιει
Γυρω μας και μεσα μας μια φωτια, μια φωτια που μας ακινητοποιει και καιει τις ιδεες, τα θελω και τον τσαμπουκα μας να τα ζητησουμε να τα κερδισουμε.Ετσι και ας χορτατοι πεφτουμε το βραδυ απο φαι, αδειοι απο δυναμη και ενεργεια. Το φιδι μας εχει ακινητοποιησει πριν μας δαγκωσει, και η πραγματικοτητα πλαθεται να μας ησυχαζει, αντε και να σκαμε ενα χαμογελο... που δυο λεπτα δεν θα θυμομαστε γιατι, δεν ειναι εμπειρια τα οσα ζουμε απλα επειδη τα ζουμε αλλα γιατι τα βαφουμε με την μπογια της ψυχης μας, μα για ποια ψυχη μιλαμε ... την ναρκομενη...
inside a small office
inside a small office , trying to make the world a better place by changing people, one at a time. what about the context , the world, the setting ... are these above or below things that our ego couldn't even dare to shake. if change does not plan to create an earthquake then ... this is all a small , personal game. jump from personal to intrapersonal by first jumping out of your small office...
Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009
Βιτριολι σε οποιον σηκωνει κεφαλι
Βιτριολι σε οποιον σηκωνει κεφαλι και ο φοβος γνωστος, σερνεται χρονια, μας σωπαινει χρονια και μας σταματαει, ειναι κερδος μας να παραμεινουμε αθορυβοι και απαρατηρητοι σε αυτη την ζωη. Και τωρα τι... νομιζουμε οτι αφησαμε το φακελομα και την εξορια και πηγαμε σε πιο εξελιγμενα τεχνολογικα μεσα ... το βιτριολι.
Ο Φοβος ειναι πραγματικος αλλα δεν σπαει αν δεν γινουμε θυματα για να σπασουμε την θυματοποιηση...
Ο Φοβος ειναι πραγματικος αλλα δεν σπαει αν δεν γινουμε θυματα για να σπασουμε την θυματοποιηση...
Και ολα ξαφνικα χανουν το νοημα τους
Και ολα ξαφνικα χανουν το νοημα τους, πρωτοσελιδο τωρα εγινε η γιορτη, εχθες τα δακρυα πουλουσαν... σημερα τα γελια φαινονται καλο κοντραστ ας τα βαλουμε... και το εκρεμμες παιζει με την συνειδηση μας αλλα δεν βαριεσαι αυτο εχω αναγκη σημερα να χαρω πολυ μαυριλα επεσε χαλαστηκα... και παμε για αλλα. Ποια αλλα, ε δεν ξερω ασε με βαριεμαι...
πως αυτος ο πονος γυρναει και γινεται βαρεμαρα ρε γαμωτο.
πως αυτος ο πονος γυρναει και γινεται βαρεμαρα ρε γαμωτο.
Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009
Παιδια και βομβες
Σκοτωθηκαν παιδια απο απομειναρια βομβας... μηπως τελικα αυτος ο πολεμος δεν τελειωσε, μηπως αυτος ο πολεμος θα μενει στις ψυχες των ανθρωπων που τον εχουν υποστει οσο και ο θρηνος και το πενθος τους για οσους χασανε και οσα ειδανε. Το τραυμα δεν σταματαει οταν σταματαει το μαχαιρι.
Ο βιασμος συνεχιζει και μετα τον βιαστη, μαλλον τοτε ειναι το χειροτερο, ας μην παιζουμε το παιχνιδι του υπαρχω, δεν υπαρχω ο πολεμος μετακομισε
απο εξω μεσα στις ψυχες τον ανθρωπων. Και για να μην το ξεχνουν χανουν και απο ενα παιδι τωρα που εχουν ειρηνη.... λεμε τωρα
Ο βιασμος συνεχιζει και μετα τον βιαστη, μαλλον τοτε ειναι το χειροτερο, ας μην παιζουμε το παιχνιδι του υπαρχω, δεν υπαρχω ο πολεμος μετακομισε
απο εξω μεσα στις ψυχες τον ανθρωπων. Και για να μην το ξεχνουν χανουν και απο ενα παιδι τωρα που εχουν ειρηνη.... λεμε τωρα
Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009
Ησυχια και ολοι ησυχασαμε
Ησυχια στην ΓΑΖΑ και ολοι ησυχασαμε, στην ησυχια ειναι φυσικος νομος πως ακουγονται οι κραυγες πιο δυνατα... και τωρα ειναι να ακουσουμε τωρα να κανουμε την μια μερα δυο και τις δυο παντα. Ημερες που δεν φοβουνται οι γονεις μην χασουν τα παιδια, που δεν περιμενουν νεους θανατους, που χτιζουν αγαπουν ζουν και θαβουν τους νεκρους τους ενας ενας. Που το νεκροταφειο ειναι στην ακρη της πολης και οχι η πολη. Τοτε ειναι να μπουμε να ξεχασουμε και να μαθουμε απο αυτα που αφηνουμε πισω, ισως και να τα προσαρμοσουμε στο σημερα για να σιγουρευτουμε οτι ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. Μεχρι τοτε ... εχει δουλεια αλλα δεν βλεπω να την κανει κανεις. Μια ΑΡΓΙΑ ειναι μονο, μια καθαρα Δευτερα , δεν ειναι αδεια ζωης , δεν ειναι διακοπες.
Επανασταση και υποταγη
Ειναι αραγε το συστημα που επιβαλλει υποταγη,ειναι αραγε οι υποτασσομενοι που ζητουν ενα τετοιο συστημα... Σκαβουμε τοσο καιρο και βρεθηκαμε στα βραχια. Μια κοινωνια απο βραχια και ανθρωπους βραχους, που εχουν μαθει να ζουν και να ειναι δυνατοι οσο παραβλεπουν και ξεχνουν οσα τους φοβιζουν. Μηπως ειναι δυναμη να βλεπεις αυτο που σε φοβιζει ή μηπως ειναι προστασια το ψεμα ...Και αυτη η δολια η επανασταση μηπως τελικα μιλαει για το συνεχες, αυτο το συνεχες της εξελιξης που δεν μιλαει για παρακαμψης και παροπιδες μιλαει για σκαλισμα ακομα και ... στα βραχια
καλη(νυχτα)
καλη(νυχτα)
Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009
Δεμενα χερια και ο κοσμος γιορταζει
Ο κοσμος γιορταζει την εκλογη και την αναληψη της προεδριας του προεδρου των ΗΠΑ, και κλαιει τους νεκρους του, δεν ειναι μια αντιφαση ειναι μια αναισθησια και μια αρνηση, ειμαστε λιγοι και για λιγο καιρο, ειμαστε μικροι αλλα μπρουμε να κανουμε μεγαλες αλλαγες, ειμαστε ιδιοι αλλα νομιζουμε οτι διαφερουμε. Ολα αλλαζουν και αν βρεθουμε εμεις στην θεση των αλλων τοτε θα παρακαλαμε ξεχνωντας
Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009
Γκριζες Ζωνες, Μαυρος Προεδρος και το αιμα βαφτηκε κοκκινο
Γκριζες Ζωνες, Μαυρος Προεδρος και το αιμα βαφτηκε κοκκινο
Γκριζες Ζωνες, Μαυρος Προεδρος και το αιμα βαφτηκε κοκκινο, παιχνιδια κολπα και αντε παλι απο την αρχη, χρειαζομαστε ηρωες της ημερας και χαπια για να κοιμομαστε. Αλλαγη στο ματι και γυαλια ηλιου τοσο σκουρα που μπροστα μας δεν βλεπουμε. Κατι νυχτες που κρατανε περισσοτερο απο καποιες αλλες ισως αυτος ειναι ο μονος τροπος να μαθουμε να ακουμε τα καμπανακια κινδυνου οταν χτυπουν.
Ποσο μπορει να κραταει η πληροτητα οταν ο διπλα ειναι με αδειο στομαχι, ποση αγκιλωση πια ποση...
Ποσο μπορει να κραταει η πληροτητα οταν ο διπλα ειναι με αδειο στομαχι, ποση αγκιλωση πια ποση...
Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009
Γεναιοι στρατηγοι δειλες λυσεις
Γεναιοι και καταρτισμενοι οι στρατηγοι ξερουν καλα τι θα κανουν... καλα φυλαγμενοι να μην παθουν τιποτα μενουν πισω να καθοδηγησουν απο μακρυα ενα παιχνιδι πολεμου. Γιατι αραγε η λεξη θυσια να μην περιλαμβανει πρωτα εκεινους.
Δεν θελω να πιστευω οτι τα προβληματα δεν εχουν λυσεις μαλλον δεν εχουν βουλησεις...
Δεν θελω να πιστευω οτι τα προβληματα δεν εχουν λυσεις μαλλον δεν εχουν βουλησεις...
Χιλιαδες οι λεξεις
Χιλιαδες οι λεξεις
Χιλιαδες οι λεξεις, κανενα αντικρυσμα, χρονος χαμενος και ψυχες σπαταλησμενες στο τιποτα, στο πουθενα στον πονο τον αδικο και τον ανοητο, το χωραει ανθρωπου καρδια τοσο αιμα ρε παιδια, το χωραει ανθρωπου νους εστω και ενα παιδι να φευγει χωρις να γεμισει με οσα του αξιζαν την ψυχη του. Ας σταματησουμε να μιλαμε για τυχη... και ας μιλησουμε για τυψεις... Χρονος χαμενος αραγε οι κυκλοι γυρω απο την ουρα μας και ως ποτε...Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009
Νυχτωνει μεσα μας Νυχτωνει και δεν εχουμε παρει ειδηση
 |
|
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
Μαχη με αντιπαλο τους αμαχους
Αναρρωτιεμαι τι θα γραψουν στις αναφορες τους οι στρατηγοι οταν μπουν στο κεντρο της Γαζας. "Νικησαμε τον εχθρο" μηπως.... αυτον τον ειχαν νικησει απο την πρωτη βομβα , τον πρωτο αμαχο που χτυπηθηκε την πρωτη μυτη που ανοιξε. Μηπως απο την αλλη ηταν μια μαχη για να δουν αν τρομαζει ενα ψαρι στην γυαλα..... η απλα ενα τεστ για να δουν πως θαβουν τους νεκρους τους οι λαοι....
Gaza war
Power and resposibility... once again the ones that have power stay silent... their silence derives from their processes and proceadures but its still silence. The great ones have earn their power by threatening that they can be violent, now they come accross the original, brutal and severe form of violence against innocent people and they wave "kindly" ... they dont only wave they greet...they greet death, pain and agony. In my country (Greece)we say that tough guys (mages in greek) would never try to save themselves by putting their wife and children in front of him.
I wonder if in this triangle of blood the scapegoat remains the wounded children and the widows....
I wonder if in this triangle of blood the scapegoat remains the wounded children and the widows....
Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009
Ολα οσα συμβαινουν γυρω μας
ολα αυτα μαζι
Τι δειλο να θελεις να ξεσπασεις και να σκοτωνεις ενα 15χρονο, τι δειλο να λες οτι κανεις αγωνα και να πυροβολεις έναν 20χρονο, τι δειλο να σκοτωνεις πισω από ενα παραθυρο ..., ενα γραφείο και τελος τι ανανδρο να εκμεταλλεύονται ολα αυτά καποιοι. Ας τελειωνουν οι ψευδαισθησεις, ας αρχίσει το συναισθημα, ας μην σαστιζουμε ας δρασουμε.(καλη) νυχτα!!
Τι δειλο να θελεις να ξεσπασεις και να σκοτωνεις ενα 15χρονο, τι δειλο να λες οτι κανεις αγωνα και να πυροβολεις έναν 20χρονο, τι δειλο να σκοτωνεις πισω από ενα παραθυρο ..., ενα γραφείο και τελος τι ανανδρο να εκμεταλλεύονται ολα αυτά καποιοι. Ας τελειωνουν οι ψευδαισθησεις, ας αρχίσει το συναισθημα, ας μην σαστιζουμε ας δρασουμε.(καλη) νυχτα!!
Νεου ειδους επαναστασεις
Μηπως χρειαζομαστε νεου ειδους επαναστασεις
Σε πολιτικο αλλα και σε κοινωνικο επιπεδο βρισκονται παντα νεοι τροποι να χτυπαμε αμαχους μηπως πρεπει να βρεθουν και νεοι τροποι να αντιδρα η λεγομενη κοινοτητα. Μα πως μπορει να μιλαμε για παγκοσμιοποιηση, μαλλον δεν κινδυνευουμε απο αυτο το φαινομενο αφου σε αυτην δεν εχει ενταχθει ακομα η δραση, αλλα η παρατηρηση.
Σε πολιτικο αλλα και σε κοινωνικο επιπεδο βρισκονται παντα νεοι τροποι να χτυπαμε αμαχους μηπως πρεπει να βρεθουν και νεοι τροποι να αντιδρα η λεγομενη κοινοτητα. Μα πως μπορει να μιλαμε για παγκοσμιοποιηση, μαλλον δεν κινδυνευουμε απο αυτο το φαινομενο αφου σε αυτην δεν εχει ενταχθει ακομα η δραση, αλλα η παρατηρηση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)